Het was woensdag en de pc bleef op de vlakte. Ik heb maar eventjes op de pc geweest om een mail te sturen en even te surfen maar ik voelde me er niet tot aangetrokken. Geen spelletje, geen vertelsels voor de blog, gewoon geen computer voor me. Je kan zeggen en Facebook dan? Facebook kan ik ook op de GSM doen maar dat vond ik ook niet zo bijzonder speciaal. De gezinshulp was er en we hebben ons goed geamuseerd. Ik moest even naar de stad met een bezoekje aan de Quick wat meer dan 3 jaar geleden is, De Standaard boekhandel en de Jack Wolfskinwinkel. Een leuk cadeau voor de verjaardag van Lander en Volker en een toffe trui met het pootje.

Donderdag liep het een beetje anders want ik had afgesproken met Femke. Femke volgt toneel les en ze vroeg me te oefenen voor haar stukje. Ze kon het goed vond ik. Ze kende de tekst bijna en ze moest er emotie inleggen. Maar volgens mij kan je pas emotie in je tekst leggen als je de tekst onder de knie hebt. Het zal haar wel lukken ik geloof erin en ze zal er wel geraken.

Het is leuk om zo mensen te helpen. Samen praten we ook fijn over mannen, verliefd zijn, seksualiteit,… Femke heeft een beperking omdat ze 28 jaar geleden geboren is op 25 weken wat veel te vroeg is en net op de grens van levensvatbaarheid valt. Gelukkig heeft ze het gehaald maar ze heeft wel een beperking. Ze kan veel heel veel maar ze heeft iets meer tijd nodig fysiek als mentaal. Ze heeft geen vriend maar haar ervaringen zijn net zoals bij iedereen. Wensen, verlangens, mannen, verliefdheden,… Het is leuk om erover te praten. Zo weet ik dat ze verliefd is en dat die man wensen heeft maar niet weet wat ermee te doen. En dan praten we over bepaalde thema’s. Zo ook kinderen krijgen. Ik heb het geluk gehad dat ik die fase heb gehad en dat ik de kans heb gekregen om mama te worden van 2 fantastische jongens. Moest ik dit hebben meegemaakt voor ik mijn jongens had gekregen weet ik niet wat ik had gedaan. Ik zie mijn jongens zo graag en zou ze voor geen geld kunnen missen. Mijn 2 jongens zijn mijn grootste drijfveren om verder te doen in mijn revalidatie. 

Ach zo heeft iedereen wel iets wat zich bezig houdt. En iedereen heeft een eigen levensverhaal een draad die loopt op je pad en dat je volgt. En bij iedereen zitten daar extra hobbels in straffe en minder straffe hobbels. Maar iedereen weet op zich wel waar ze wilt geraken met of zonder tegenslagen. Met of zonder hobbels iedereen komt wel op zijn of haar eindpunt.