Ook al keken we dinsdag en woensdag naar buiten en wat zag je? Er stond een mooie gouden bal aan de hemel waar we zon tegen zeggen, maar toch is het bitter koud.  Wat doet een mens als het koud is buiten? Natuurlijk zich warmer aankleden. Lekker warme kousen, een warme broek een shirt en natuurlijk een warme trui. Vele laagjes over elkaar.

Maar daar struikel ik al een beetje aan mijn kunnen. Als ik ga sporten zoals op dinsdag zweet ik en denk ik ‘ik doe mijn trui beter af’. Maar door te weinig kracht en te weinig armslag kan ik mijn trui heel moeilijk uitdoen en zelfs aandoen en dan heb ik eigenlijk hulp nodig.

Ik kan vragen wil je me helpen Nick, Laetitia of iemand anders en die vinden dit absoluut niet erg maar langs geen kanten dat ik om hulp vraag. Mijn trots neemt het een beetje van me over. Ik zweet me liever te pletter dan te vragen wil je me helpen.

Ook als ik vertrek en het is maar binnen- buiten- binnen dan doe ik geen jas aan.  Het is zo een gevecht om mijn jas aan te doen om dan hulp te moeten vragen bij het rechttrekken van de jas dat ik liever pas. Ik vind het erg om een jas aan te doen en ik kan het niet alleen. Ook bij het uitdoen heb ik hulp nodig Ik werk met mijn hele lijf om dat ene doel te bereiken een jas uitdoen.

Gewoon omdat mijn rechterarm niet deftig kan bewegen omdat die dan enorm veel pijn doet en omdat ik bijna geen kracht heb om die op te trekken met mijn linker hand en arm. Daarom doe ik bijna nooit een jas aan.

Neen, op de eerste plaats wil ik mijn zelfstandigheid laten zien en niet mijn werkpunten.

Ik weet dat ik heel veel punten waar ik moet aan werken maar ik doe dit liever thuis. Thuis wring ik me uit mijn trui en jas maar op een ander laat ik dit liever niet zien.

Als compensatie draag ik wel een sjaal.