Zaterdag was een zware dag zowel mentaal als fysiek. Het zorgen voor mijn lichaam omdat ik in de auto zit en ik moet een zeker aantal transfers doen en tijdens het rijden moet ik toch wel heel wat schokken opvangen op mijn bekken en knieën. Maar ik wou maar 1 ding de begrafenis bijwonen van mijn Tante Non. Samen met mijn jongens, zus, broer, oma en neefjes gingen we richting Gent. Lander en Volker reden met nonkel Marc mee omdat Marc de peter is van Lander en met nonkel Marc is het altijd lachen in de auto. Ik reed mee met Brecht, Robin, An en de kids.  Ik zat op de eerste rij tijdens rit hebben we ons goed geamuseerd.

We werden hartelijk onthaald m’n jongens en ik en het was heel bizar ik werd geconfronteerd met mensen, familie dat ik al jaren niet meer heb gezien. Ze wisten wat ik voor heb gehad maar het was heel eng voor mij. Al bij al viel het contact mee en zagen ze me nog steeds als Inge en niet die ene die … heeft gehad. Er was een nonkel die ik jaren niet meer heb gezien maar nu heb ik hem ook niet gezien. Het is een zwaar dementerende man en zijn vrouw is ongeveer 5 jaar geleden overleden ik was er niet bij omdat ik toen nog volop aan het revalideren was of net thuis was. Ook werd het me afgeraden door verschillende mensen om te gaan want die kerk was niet rolstoeltoegankelijk.

Bij Tante Non stonden ze me al op te wachten en alles was rolstoeltoegankelijk er was 1 trap en de zusters hadden gezorgd voor een hellend vlak. Mijn jongens zijn niet gelovig en zijn nog nooit naar de kerk geweest. Maar soms moet je iets doen uit respect. Ik vertelde Lander en Volker wat er ging gebeuren en ze moesten niets doen wat ze niet wilden. Bv. een hostie halen, de kist aanraken,… enkele dingen deden ze wel bv. bij het binnen gaan werd de kist begroet, ik vertelde de jongens wat ze moesten doen. Ze moesten een kruis maken maar het leek absoluut niet op een kruis maar ze hebben het gedaan. Tijdens de viering mochten alle neefjes en nichtjes een witte roos op de kist leggen en dat deden ze heel goed mijn 2 jongens. Tijdens de viering toch wel meer dan een uur zijn ze super flink geweest.

Volker vond het wel boeiend want er was ook een doventolk die de mis vertaalde voor de doven en slechthorende mensen die aanwezig waren. Die mensen kenden Tante Non van toen ze nog les gaf in de klas en/of toen ze directeur was in een school voor doven en slechthorenden.

Ik heb zoveel van Tante Non geleerd en nu denk ik dit heeft ze me allemaal meegegeven en pas nu besef welke impact dit gaf op mijn bestaan.

• Tante Non had heel veel structuur in haar leven als leerkracht, als directeur, als zuster in een gemeenschap maar ook als ze bij ons thuis kwam. Vaak hielp ze mama met opruimen en de kasten te sorteren en terug ordelijk te zetten. Steeds vroeg ze hoe het was met ons thuis, op school, wat we graag deden,…

  • Nu zoveel jaren later heb ik die structuur gebruikt op mijn werk als opvoeder. Op tijd gaan slapen, het even stil maken aan tafel voor de maaltijd,…

  • Als mama  breng ik ook bepaalde structuur in je leven bij mijn jongens speelgoed ruim je op,… doe je dit niet dan moet je langer zoeken naar bepaalde dingen want Legoblokken liggen niet bij de boeken,…

  • Er waren rituelen en nu ook: eten doen we aan tafel, slapen doen we zo op een bepaalde tijd en na een verhaaltje …, me klaar maken voor school doen we zo …,

  • Een zekere orde in huis is belangrijk maar je mag zeker niet vergeten er mag geleefd worden.

• Ze vond het belangrijk dat je beleefd was, leergierig en je mocht vragen stellen. Dat waren dingen die ze ook had meegekregen van haar ouders. Mijn oma en opa aan mama’s kant want samen met tante Jul, nonkel George, tante Anna nonkel Leon waren ze een warm oerdegelijk hart werkend Vlaams katholiek gezin. Mijn grootvader stierf toen mama 8jaar was in 1954 door een arbeidsongeluk en zo werd mijn oma een weduwe met 6 kinderen De oudste kinderen waren al het huis uit want Tante Anna was al gehuwd met nonkel Romain en hadden een bakkerszaak in Gent. Ze zijn er allemaal geraakt de ene had al wat meer geluk dan de andere maar toch deden ze het uiteindelijk allemaal goed.

• Tante Non vond het belangrijk dat je dromen had dromen op gebied van carrière, relaties, kinderen je indeling van je eigen leven maar we kregen allemaal dezelfde waarden mee. We blijven zorgen voor elkaar broers, zussen, kinderen, neven, nichten, nonkels, tantes en iedereen die ons dierbaar is. Dit lukt me toch wel vrij goed en wat ik zeker heb gemerkt is dat mijn broers, zussen, kinderen, neven, nichten, nonkels, tantes en iedereen die me dierbaar is voor mij is blijven zorgen.