Ik was bezig met een ander stukje maar dit krijgt voorrang eventjes.

Verloren

Vandaag ben ik mijn Tante Non verloren. Ze werd 82 jaar en ze was een fantastische vrouw waar ik naar opkeek. Ze heeft haar strijdt opgegeven en is deze ochtend komen te overlijden.

Ze was zwaar ziek en verbleef in een zorgklooster (zo omschrijf ik het). Ze had de ziekte van Parkinson en enkele jaren geleden kreeg ze een hersenbloeding en daar kwam ze relatief goed uit. Maar ze ging achteruit en kreeg last van haar luchtwegen. Ze kreeg enkele longontstekingen en ze kreeg het moeilijk om te praten. Af en toe belden we naar elkaar om te horen hoe het was met haar. Er was iets dat ons verbond de laatste jaren en ook al zag ik ze graag ze was gewoon mijn Tante Non die een belangrijke rol is beginnen spelen in mijn leven.

Als kind gingen Els mijn zus elke woensdag naar haar, ik volgde ergotherapie en Els logopedie. En omdat mama werkte bleven we tot 17uur bij haar. Tante Non was directeur in een school voor doven en slechthorenden. Els en ik liepen dan rond van Tante Non haar bureau naar de klas ernaast en tot in de keuken voor een drankje. Els en ik mochten er 1 frisdrank kiezen of choco en 1 koekje. Het was een hele fijne tijd. Aan die school was er ook een hogeschool gevestigd voor paramedische beroepen. Daar liep je dan tussen al die studenten als klein meisje van 8-9 jaar.

Als er een familiebijeenkomst was dan kwamen we altijd samen bij Tante Non. 1 januari was een dag dat iedereen vrij hield want dan kwamen we allemaal samen en bij Tante Non hadden we genoeg ruimte. Bij mooi weer speelden we buiten en er was een grote familieswing. Ik was de jongste en ik mocht altijd mee zwieren. Op koude dagen gingen we gaan rondhangen in de turnzaal waar we dan allemaal fratsen gingen uithalen op de toestellen.

Elke zaterdag kwam ze op bezoek. Ze at mee en mama maakte steeds iets klaar wat ze in het klooster niet maakte maar wel graag at. Wij hadden geen auto en zij wel en dan gingen we met haar winkelen. Naar de Delhaize, de Profi dat waren de winkels bij ons in de buurt. Een Maxi GB was iets verder en waarom zover rijden (1000 meter) deden we niet. Het was grappig want Tante Non kwam binnen en begon altijd op te ruimen.

Ze loodste me door het schoolgebeuren en gaf me zelfs tijdens de vakantie bijles frans. Ze leerde me linkshandig breien in de lagere school al bakte ik er weinig van. Ze moest een engelen geduld gehad hebben met mij. Nu vele jaren verder kan ik het allang niet meer maar ik zie me daar nog zitten met mijne rommel op tafel. Nu kan ik haar niet meer vragen om raad en weet ik zeker dat ik ze zal missen. Moest er een hemel zijn doe de groetjes aan nonkel Raf mijne peter en Bruno mijn broer.  

Ze hielp mee met de verhuis naar Leuven en ze kwam elke schoolvakantie enkele dagen op bezoek en dan logeerde ze bij ons.

Op een dag werd ik ziek en toen was ze daar ze belde dagelijks naar mij om te horen hoe het was en ze kwam enkele keren op bezoek samen met Tante Jul. Het was echt fijn. Ze kwam dan met de tram en trein vanuit Gent om me een uurtje te zien en was dan weer weg en ze wou zich niet opdringen. 3 uren waren ze onderweg om me een uurtje of zelfs minder te kunnen zien. Maar dat telefoontje deed wonderen. Ze veroordeelde me niet, neen ze zei ook niet wat ik moest doen qua revalidatie NEEN ze moedigde me aan en ze luisterde naar wat ik wou zeggen.

Op een dag zei 1 van de zusters haar dat is toch erg dat ze Tante Non zeggen! Tante Non stond daar verbouwereerd en zei neen ik vind dit niet erg. Waarom moet ik dit erg vinden? Vroeg ze zich af. Tante Non vertelde me toen zoveel en ze vertelde me dit. Ik vroeg wat vind jij ervan? En ik vertelde haar er ook bij. Jij bent MIJN TANTE NON. Hoe  moet ik je anders noemen Tante zuster An dat klinkt toch niet. We besloten het op Tante Non te houden en voor mijn Tante Non zal ik altijd respect hebben.

Mijn jongens en ik zullen ze missen ons Tante Non. Het was en is nog steeds een prachtvrouw. Een vrouw waar je kon op rekenen  Nu kan ik haar niet meer vragen om raad en weet ik zeker dat ik ze zal missen.