Het is een beetje een rare titel maar ik ben en voel me niet alleen.

Maar na mijn 4 dagen ziekenhuis, een urineweginfectie, een oogontsteking,…

EN nu zitten we met lucht- en urineweginfectie. Ooit zei mij vroegere huisarts dat een ontsteking op je oog nooit alleen komt. Ik zal het moeten geloven. Want de keren dat ik een ontsteking had op mijn oog werd ik ook ziek zoals nu.

Van mijn urineweginfectie heb ik niet zoveel last buiten urine die gekleurd is en waar er veel vlokken inzitten maar mijn luchtwegen amai dat is het zwaarste. De druk op mijn borstkas is enorm en zeker als ik het gevoel heb dat ik in ademnood zit na een inspanning het is beangstigend als je moet ademen. Op mijn rug mag ik niet liggen want dan is de benauwdheid te groot enkel op mijn zij kan ik liggen om er dan minder last van te hebben. En als je weet dat ik enkel op mijn rug kan liggen of mijn rechter zijde dus ook rechterschouder dan weet je dat ik soms op mijn rug beland omdat mijn schouder begint pijn te doen.

Ach ja, weet je wat ik wou dat het ooit stopte elke keer dat ziek zijn, elke keer dat vechten tegen dat ene virus of dat domme bacterie. Het doet me lichamelijk niet goed maar ik blijf er voor gaan. Gelukkig heb ik An, Marc, oma, Els, Gerda, Sabien, Lisa, Annemie, Katleen, Kristel, Sabrina, Sarah mijn verpleging ELs, Kathleen, Pamela, Michiel, Niels, Peter, Patricia, dokter Marina en Annick,… die heel goed over me waken