We weten we staan rond 6 uur op elke ochtend en elke ochtend volgt er een ritueel. Wassen, uit bed komen en kleren aan. Keer op keer gebeurt dit en op donderdag en zondag is het baddag.

Op dinsdag en donderdag kine om 7.30uur. 30 minuten, woensdag 8 uur kine met Lisa en dan geef ik het beste van mezelf en ga ik ervoor. Deze ochtend kreeg ik de boodschap dat het koud was en daarom zijn we samen naar de kelder gegaan. Ik had Lien verwittigd dat de kelder fris, grijs en een typische kelder geur heeft.

De deuren heb ik aan Lien overgelaten want die zijn loodzwaar. Er zit een pomp op en die zijn heel straf ingesteld waardoor de deuren loodzwaar worden. Ik heb dit met alle deuren hier in de blok. Buiten mijn deuren die hebben een gewone zwaarte. Die kan ik zonder veel moeite open en toe doen. Enkel mijn deuren van de berging, wc en voordeur zijn dicht. In de natte berging heb kan ik deels binnen en kan ik toch mijn wasmachine opzetten maar kan ik mijn natte gewassen wasgoed niet in de droogkast steken. De droge berging waar er dingen worden gestapeld en mijn vuilzakken staan, papier voor de papierslag daar moet ik niet zijn dus dat maakt niet uit. Het toilet is er voor mijn jongens en voor de bezoekers, dus dat is ook geen probleem.

Ik merk op dat vele dagen hetzelfde zijn en het is moeilijk die routine te doorprikken. Volgende week ben ik dan ook heel blij dat het sportkot terug begint. Elke week met een leuke bende gaan conditie training doen het is een hele leuke afwisseling en ik hoop dat mijn schouders wat meer vrijheid krijgen want ik heb het gevoel dat mijn schouders achteruitgaan door de calcificaties. Er is stijfheid maar ook is er meer pijn aanwezig. Wie weet komt het dan toch inorde met die schouder. Of toch weer voor 10 à 11 maanden en dan kan er weer een jaar beginnen. Ik doe dit zolang ik kan en zolang ik de motivatie vind ga ik ervoor. Vroeger bewoog ik wel maar ik was geen sporter maar ik fietste enorm veel. Boodschappen, gaan werken, soms naar school fietsen,… En nu doe ik de conditie training heel graag en weet ik dat het belangrijk is voor mijn lichaam en ik voel ook een verrijking in mijn hoofd. Het is iets dat ik heb overgehouden vanuit Pellenberg en ja ze hebben gelijk. Bewegen is leven.

Maar alles komt terug gevoelsmatig. Dat de ochtenden gelijk zijn, de middagen ok maar tussendoor is het belangrijk dat ik een mix heb van activiteiten. Vandaag ben ik op ziekenbezoek geweest bij Karin. Karin is een pracht van een madam die ik Pellenberg heb leren kennen als een beschadigde, geestige en lieve madam. Ze ligt nu in GHB voor een chemo kuur. We waren zo blij elkaar nog eens terug te zien en we moeten dit zeker nog eens doen.

Ik heb zo een rare vraag gesteld. Karin is een vrouw van rond de 50 jaar en ze heeft een tumor in haar hoofd. Hij werd deels weggehaald waardoor dat ze deels verlamt is. We lagen samen even op revalidatie toen ik er vorig jaar 4 weken verbleef. Blijkbaar was niet alles weg maar een operatie zag ze niet zitten daarom dat ze nu chemo krijgt. De behandeling slaat aan en hopelijk is ze er bijna vanaf.

Maar ik had een hele rare vraag.

Karin draagt een pruik omdat ze haar haren verloren heeft door de chemo, Karin ze voelt zich niet goed zonder haren. Ik vroeg haar mag ik er eens aan voelen? Het voelt droog aan. Het was echt een fijn weerzien alsof het gisteren was donderdag heb ik een scan van mijn luchtwegen en longen en ik vertelde dat indien het kon ik even op bezoek ging bij haar op de kamer. Maar enkel als het kon en ik tijd over heb.

Door de routine heen zie ik wel wat de mogelijkheden zijn om andere dingen te doen.