Ik dacht dat de week goed was begonnen, Maandag opstaan en rustig genieten van mijn dag gezinshulp en huiswerkbegeleiding. S’nachts ging ik gewoon slapen toen ik ineens een déja vu kreeg.

Het was 4.30uur en ik moest hoesten niet zo speciaal maar ik hoestte in een zakdoekje en ik doe nooit mijn licht aan maar om deftig opzoek te gaan naar een zakdoekje deed ik dit wel en spuugde uit wat ik opgehoest had. Wat ik zag was echt niet fraai. Het was rood zo rood als een dopje van een fles cola. Het was 1 en al bloed net zoals 5.5 jaar geleden. Toen werd ik ziek die beruchte dag liep ik rond voelde me grieperig en moest ik bloed overgeven. En de rest van het verhaal kennen we. Nu voelde ik me goed maar in paniek belde ik mijn zus An die me even gerust stelde

Het was zo een beangstigend gevoel en had een herbeleving van toen. Gelukkig was ik alleen en moesten Volker en Lander dit niet beleven. Tot nu toe weten ze dat ik ziek was dinsdag en dat ik naar het ziekenhuis moest gaan voor een infectie op mijn luchtwegen. Mijn huisarts had me doorgestuurd via de spoed. Foto van de luchtwegen en longen, koorts, bloedafname,… Enkel in mijn bloed waren de infectiewaarden verhoogd. Ik voelde me niet ziek maar ik wist dat ik zeker de nacht moest blijven.

Dinsdag avond toen ik wist dat ik moest blijven en werd opgenomen kon ik beginnen te regelen. Contact met oma ze kwam eten maken en werd gereserveerd tot 18uur. Pas woensdag kon ik met mijn gezinshulp regelen van hoe de middag eruit ging zien. Ze moest de jongens gaan ophalen op school en ze stond die middag mee in voor de jongens. Ik had al geregeld dat de jongens naar de tandarts konden gaan en dit was dan met de gezinshulp. Gelukkig was de gezinshulp diegene die altijd op woensdag komt en is er een vertrouwensband.

Ik kreeg nog nooit zoveel telefoon van mijn kerels want alles hebben ze aan me gevraagd. Het was zo schattig. Ik kreeg woensdag te horen je mag morgen naar huis maar donderdag kreeg ik te horen je mag zeker nog niet naar huis. Het was zo frustrerend want ik voelde me echt niet ziek. Geen koorts maar ik bleef wel bloed ophoesten en ik wou tijdens de dag veel slapen omdat het extreem warm was op de kamer.

Hoe verder de week vorderde kreeg ik het beangstigende gevoel dat ik ook in het weekend moest blijven maar gelukkig niet. Al werd er eerst gezegd dat ik wel moest blijven. Dan werd er geopteerd dat ik in weekend mocht gaan,… Ik ben dan beginnen regelen wat met mijn jongens in het weekend. Volker ging mee met Itse voor de tekenacademie op vrijdag. Katleen is Lander gaan halen op school,… maar het weekend dan. Lander heeft zwemmen, Volker en Lander gaan naar de Chiro. Chiro kon ik laten vallen, tekenles wou Volker doen en met Itse ging dit vlot. Ik kon eventueel contact nemen met Tom de papa van Simon zodat de jongens een plek hadden om 1 nacht te logeren. Oma wou dan van zaterdag tot maandag bij de jongens komen. Maar om 14 uur kreeg ik het verlossende telefoontje en uiteindelijk bezoek van de dokter ik mocht om 16uur naar huis. Vervoer geregeld en ik naar huis. Ik was zo blij. Ook al zat er nog bloed in mijn fluimen die ik ophoestte het was voorbij.

Deze ochtend zondag 18 september moest ik hoesten en de fluimen waren gewoon groen, geen bloed, gewoon groen. Een gat sprong ik in de lucht. Het is hopelijk voorbij over 3 weken moet ik op controle en dan weet ik ook wanneer ik terug op de lijst kom om mijn ingreep aan mijn blaas te laten uitvoeren.

Het stopt nooit zeker. Sinds 2011 zit ik op een medische rollercoaster en in het begin was het een vrij wilde maar nu gaat die rustig rond met af en toe een spannend stukje. Een stukje dat ik niet verwacht en niet weet hoe het zal eindigen.