Al enkele dagen ben ik aan het denken wat kan ik schrijven?

Kan ik weer eens schrijven dat mijn nachten lang duren omdat ik enorm vaak wakker word en moeilijk de slaap kan vatten.

Kan ik schrijven over mijn jongens dat ik mis omdat ze een week bij hun papa zijn.

Kan ik schrijven over mijn pijntjes links en rechts.

Geen denken aan ik smijt het ever over een andere boeg!!!

Mijn broer werkt als instructeur bij W&W. Vroeger deed hij vooral tuinen en parken maar nu krijgen ze geen subsidies meer voor dat project en hebben ze die piste maar afgeschaft. Maar nu zit hij bij de ploeg van onderhoud. Zowel grote kuisprojecten bv. grote muren reinigen, huizen leeghalen omdat die een persoon is overleden,… Als hij woningen moet leeg maken komt hij soms wel dingen tegen zo kwam hij een week of 2 geleden in een woning van een oude heer zonder familie vele dozen met stomazakken en stomaplaten tegen. Hij kon deze weggooien maar hij dacht aan mij of ik wist wat ik kon doen. Ik heb ze aangenomen omdat ik weet wat ik ermee kan doen. Ik kan ze aan mijn apotheker geven zodat hij ze kan doorgeven aan mensen die een stoma hebben, ook via mijn thuisverpleging of huisarts. Ik vroeg het eerst aan Els van de thuisverpleging en die gaat ze met plezier meenemen. Ze zal ze geven aan de thuisleverancier van deze producten en weet welke mensen hij er blij mee kan maken.

Zelf vind ik het belangrijk dat deze producten de juiste weg vinden en dat ze andere mensen helpen. De facturen lopen elke maand op voor medicatie en andere medische doeleinden. Je hebt de pijnstillers en de medicatie om je aandoening te verbeteren als die er zijn en andere dingen zijn gewoon chronisch omdat het nu eenmaal zo loopt.

Persoonlijk heb ik heel wat medicatie. Pijnstillers voor het centraal zenuwstelsel. Dit omdat sinds ik een hersenstaminfarct heb gehad in 2011 is mijn centraal zenuwstelsel aangetast waardoor er een storing is in mijn hersenen en ruggenmerg. Wat maakt dat ik op sommige plaatsen geen tot weinig gevoel heb. Ik heb geen tot heel weinig gevoel in mijn rechter voet en been. Maar dat wilt niet zeggen dat ik daar geen pijn kan voelen. Maar met medicatie die werkt op het centraal zenuwstel kan ik de ‘fantoompijnen’ onder controle houden. Mijn voet dropt en kan ik heel moeilijk op 90° brengen ten opzichte van been. Als ik stap moet ik me met mijn linker kant heel fel oprichten om dan mijn been naar voor te zwieren. Een echte stap-move doe ik niet. Dan zijn er nog de pijnstillers die werken op de reële pijnen. Deze zijn pijnstillend, koortswerend en remmen de ontstekingen af.

Voor elke pijntje is er wel een pijnstiller.

Soms stel ik voor om bepaalde medicaties af te bouwen en soms lukt me dit en andere keren moet ik bepaalde dingen terug verhogen. Ik weet ondertussen wat ik mag en wat niet mag. Ik mag geen Ibuprofen nemen en als de dokter dat dan toch per ongeluk voorschrijft dan moet ik direct zeggen dat ik dit niet mag nemen, Omdat dit geen goede combinatie is met dat andere ene product.

Ook het andere zaken zoals Plassondes, luiers, wat absoluut niet word terug betaald moet je diep in je geldbeugel tasten ook al krijg je een jaarlijkse premie maar dit dekt de kosten helemaal niet. Daarom is het belangrijk dat mensen geholpen worden op een gewone en respectvolle manier.

Het maakt niet uit maar mensen kiezen niet voor een stoma, incontinentie, een rolstoel of andere ziektes of beperkingen. Het is iets wat hen of zelfs mij is overkomen. Bij de ene is het zichtbaar en bij anderen is het zeker niet zichtbaar. Maar als buitenstaander zie je nooit het totaalpakketje.