De gedachtemolen staat niet stil in mijn hoofd. De negatieve en de positieve dingen kruisen elkaar rakelings zonder te botsen.

In de nacht van donderdag op vrijdag heb ik niet zo een fijne droom gehad. Het ging over mijn vader maar ik ga niet dieper in op de droom omdat die droom van mij is. Maar hij bleef lang aan mijn lijf plakken. Het is wel zo dat mijn vader en ik toen ik klein was 2 handen op 1 buik waren. Maar na de scheiding van mijn ouders liep het fout en gingen we elk onze eigen weg. Maar de droom zelf neen die blijft bij mij.

Top dagen kruisen negatieve dagen en negatieve zaken kruisen de positieve zaken maar 1 ding is zeker ik kom er steeds sterker uit wat dan weer heel positief is.

Ik heb heel wat te verwerken gehad de laatste weken. Ik val in herhaling maar ik ben nog steeds alles een plaats aan het geven.

Verschillende onderzoeken waarvan 1 bij de uroloog. Omdat ik nog steeds een incontinentie probleem heb Daarom hebben ze dit weer onderzocht. Want sommige onderzoeken komen jaarlijks terug En wat blijkt ik heb geen gevoel maar er is ook er geen beweging is in mijn sluitspier. Hierdoor heb constant verlies van urine ook al draag ik meer dan 5 jaar bescherming en sondeer ik tot 5 keer per dag. Er is een verhoogde spierspanning in mijn blaas (een spasme) wat enorm pijn kan doen. En door het urine verlies heb ik een verhoogde kans op een blaasinfectie.

Op 21 september gaat er een deel van het probleem opgelost geraken want ik krijg een ingreep aan mijn blaas waardoor het urineverlies word opgelost. Ze gaan mijn sluitspier dicht maken waardoor ik geen urine meer kan verliezen. Ik heb dan minder kans op blaasinfecties maar ook ik verlies geen urine meer. Vanaf dan moet ik dan ook geen bescherming meer dragen maar er zal wel ondergoed te vinden zijn in mijn kast. Ik zal wel 1 tot 2 keer extra moeten sonderen. Waarvan 1 keer s’nachts De enige moment dat ik dan bescherming nodig heb is als ik stoelgang maak en dat is nu net iets wat te controleren valt. Ik kan spontaan moeilijk tot geen stoelgang maken en daar neem ik een drankje voor. Eens per week drink ik daar van en 4 uren later is de stoelgang er. Maar het is toch fijn als ik het zo kan oplossen. Ik zal me dan ook die discipline opleggen om dit te doen.

Maar op 21 september een woensdag komen de jongens naar mij maar ik ga die dag ook onder het mes en ja ik heb dit opgelost. De jongens worden opgevangen en als ik op de kamer ben kan ik een bericht sturen en kunnen ze eventueel eens op bezoek komen. Al is dit geen must. De dag van de ingreep is een hele zware en intensieve dag en dan zal mijn kaars uit zijn. De rest van de dagen zal ik moeten bekijken hoe het zal lopen want ik weet niet hoe ik me zal voelen. Er zal niet gesneden  worden maar aangezien het in de buurt van mijn bekken is en daar de ossificaties zitten is dit een pijnlijke beproeving. Gelukkig is het een volledige narcose om bepaalde reflexen uit te sluiten. Het is maar een opname van 3 dagen 2 nachten, maar ik heb er toch voor gezorgd dat er in dat weekend iemand is om vooral de praktische zaken op te lossen. Koken, opruimen het zijn kleine dingen omdat ik bepaalde dingen niet mag doen. Het is zelfs zo dat mijn stoelgang zo goed als plat moet zijn want ik mag geen druk uitoefenen als ik stoelgang moet maken.

De momenten als mijn jongens er zijn wil ik gewoon genieten van hen. Ik ga blij zijn als het erop zit en dan kan ik van start gaan naar de volgende fase de stoelgang hoe ga ik dit oplossen? Ik denk dat dit een andere en drastischer oplossing zal zijn maar daar ben ik nog niet aan toe. Maar eerst dit alles laten gebeuren en over mij laten komen.

Dat komt er dan ook weer eens bij in mijn hoofd!

• Mijn jongens

• Start van het nieuwe schooljaar

• de ingreep

• het verwerken en plaatsen van verschillende dingen in mijn hoofd

• het alleen staan voor vele dingen

• …

Doe het maar Inge laat je gedachtemolen maar draaien. Het komt wel goed!!!