Je krijgt medicatie en ze vragen ‘lees de bijsluiter’. Ik geef eerlijk toe dat ik dit niet altijd doe. Enkel als ik veel of extra van iets moet nemen, dan durf ik hem te lezen. Maar dan enkel het stukje ‘welke dosis’. Bij medicatie voor mijn jongens lees ik altijd de bijsluiter van voor naar achter en van links naar rechts.

Maar bij mijn laatste blaasontsteking heb ik weer veel antibiotica moeten nemen. Het ene volgde de andere op en de laatste 2 weken kreeg ik last van mijn enkel.

Ik vroeg me al af ben ik te overmoedig geweest met het stappen? Neen, denk ik want ik luisterde enorm naar mijn lichaam en als ik te draaierig was, pijn in mijn bekken, last van mijn rug,… nam ik voldoende rust dacht ik. Ik stapte al een aantal keren naar beneden tot aan mijn brievenbus en dit enkel als ik het zag zitten. Zagen ik of de kinesist het niet zitten dan bleef ik binnen in het appartement. Onder de voorwaarde we zien morgen wat het geeft, lukte het op vrijdag niet dan deden we zeker op maandag zeker wel een poging. We bouwden mijn fratsen op met de krukken want eerst gebeurde het met een looprekje. Ik stapte tot aan de kast en terug 1 keer, 2 keer. Ik stapte tot aan mijn bed en terug om dan nog eens tot aan de kast te gaan. Ik stapte met rugzak en sleutel tot aan de brievenbus en terug als ik aan de brievenbus dan ging ik even in rust staan om dan mijn weg terug te doen en ik stopte even op de terugweg aan mijn bed om daar even te gaan zitten en dan verder mijn tocht tot aan de rolstoel. Elke keer verlegde ik mijn grens en dan stond ik buiten op de straat. Zalig gewoon wat ben ik toch een krak. Maar toch bleef ik mijn lichaam trouw aan wat ik kon en niet kon.

Ondertussen had ik weer eens die blaasontsteking en 14 dagen geleden viel ik een paar keer bijna flauw omdat mijn bloeddruk te laag stond. Ik ben dan een paar dagen heel rustig geweest maar ik kreeg wel pijn in mijn achillespees. Samen met mijn kinesist besprak ik wat ik kon doen. Zalf en koude en warmte kompres. Sinds een paar dagen deed het echt pijn en toen had ik 24 /24 uur pijn. DIT IS NIET OK!!!

Ik heb de dokter laten komen en er zijn normaal een paar simpele testen die kunnen uitwijzen wat het is en de dokter is al bijna zeker van de scheur in mijn achillespees maar wat de impact heeft bij mij weet hij niet want omdat ik een verminderde mobiliteit heb in mijn been en voet is het moeilijk inschatten. Mijn been dat zo goed als gevoelloos, dropvoet,… Ik neem zelf medicatie om spasticiteit tegen te gaan, tegen fantoompijnen,… Zoveel veel en dan kwam er de antibiotica erbij voor mijn blaas. Iedereen kent de bijwerking van antibiotica buikloop maar bij deze verbaasde me toch wel heel hard. Een ontsteking of een ruptuur (scheur) van de achillespees. Een goede vriendin stelde me op de hoogte en toen ben ik gaan informeren bij mijnen apotheker. Die ene soort dat ik nam daar had ik prijs. 1/10000 personen kunnen die pech hebben. De dokter kwam ter plaatse en onderzocht mijn voet maar vooral de achillespees. Er is een duidelijke zwelling, er werd gesproken over eerdere letsels in mijn voet peesscheur maar niet de achillespees toen ik 16, 19, en 24 jaar was. Wat heb ik toen gedaan 1 keer gips en dan een ondersteunend verband want een 2de gips zag ik niet zitten. Het was wel grappig want de arts die er nu was is de vervangarts van mijn eigen huisarts die op vakantie is. Een toffe kerel die wist met wat hij bezig was. Hij was enorm bezorgd omdat hij zei normaal doen ze eerst een gips, om dan stilletjes aan alles terug op te bouwen. Maar mijn voet vast zetten is geen optie bij mij want dan ben ik terug naar af en alles wat ik heb geleerd en heb gewonnen ben ik kwijt. Niet de theorie maar wel de praktijk. Word er niets aan gedaan dan kan ik op termijn niet meer stappen omdat de pijn ondraaglijk gaat worden,… en dat wil ik niet.

Op dit moment is het smeren warm houden en stretchen. En s’morgens is het piepen en kreunen omdat alles stijf is maar gedurende de dag omdat ik toch een paar keer per dag tot stand kom om alles eens te stretchen. Het doet pijn maar ik moet het doen omdat ik niet wil dat alles vast loopt.

Ik geef niet af van wat ik nog kan. STAPPEN is mijn grootste bezit.

Komende nacht ga ik ook een soort brace dragen die mijn voet stretcht op 90°. Ik zie mezelf al liggen stel dat ik het niet kan verdragen dan zal het een hele nacht zijn. Want ik kan bijna niet aan mijn been en ik kan niet aan mijn voeten.