S’avonds voor het slapen gaan probeer ik nog even een verhaal te lezen voor de jongens. Ze vinden het niet altijd fijn want dan kunnen ze geen tv kijken of nog even op de computer gaan. Neen we zitten samen op bed en ik lees dan een boek. Lander vind dit fijner dan Volker en Volker zegt ik ben wel geen kleuter meer. Dat is zeker zo wat Volker zegt maar Volker is echt een grote jongen aan het worden en hij is soms veel op zijn eigen bezig. Voorstel om even een spel te spelen wilt hij niet om samen gewoon iets te doen wilt hij niet hij wilt niets. Heel vermoeiend en als je dan iets vraagt geeft hij vaak een niet zo leuk antwoord. Daarom vind ik het belangrijk om toch iets samen te doen met hem en zijn kleine broer.

We zijn samen een boek aan het lezen ‘De Waanzinnige Boomhut van 26 verdiepen’. Een leuk, grappig, fantasierijk boek met tekst en veel tekeningen. Het is dan ook een boek van 352 pagina’s. In de dag probeer ik de jongens warm te maken om iets leuk te doen omdat het gewoon fijn is en we praten met elkaar, we luisteren naar elkaar en we doen iets tof. De jongens kiezen een spel en ik doe mee. In een Hand Omdraai vind ik niet zo fijn om te doen. Het maakt veel lawaai en het is een spel van waarheid, durven of doen. Echt niet zo leuk enkel als je met meer personen bent is het fijn. Lander vindt dit soms fijn en vraagt zich luidop af waarom Volker niet wilt meedoen.

Soms vraag ik enkel aan Volker om iets fijn te doen samen maar dit lukt ook niet altijd. Maar dan wilt Volker enkel spelen als Lander meedoet. Ok maar soms is het echt fijn om alleen met Volker iets te doen.

Ach jongens die groot worden die zijn zo op zichzelf. Maar ik blijf vechten voor mijn grote baas want ik wil contact blijven houden. De volgende ochtend heb ik dan steeds een gesprekje met hen en dan weet ik Inge je bent goed bezig al is het opvoeden van kinderen een moment waar je je onzeker voelt.