Ik
dacht na een week van ziek zijn een gans relaas te doen over wat ik
voor heb gehad maar om het kort te houden had of heb ik nog steeds
die blaasontsteking. Ik heb zowel een virus en een bacterie even
gehuisvest in mijn lijf. Koorts, bloeddruk die kelderde en Inge die
een paar keer bijna flauw viel. Het zwaarste is nu voorbij en ik ben
daar wel blij om maar ik neem nog steeds antibiotica.
Envy
Envy
het is een Engels woord want het Nederlandse woord klinkt al direct
negatief.
Jaloers,
graag (iets) willen wat een ander heeft of is
Meer
dan 5 jaar geleden stond ik op de hoogste berg van de wereld. Ik was
gelukkig, ik heb mijn 2 kerels, ik was gehuwd, werkte en ik woonde in
een leuk huis met een tuin. Meer moet een mens niet hebben.
Maar
op 23 mei 2011 veranderde dit in een gruwelijk tafereel. Van de een
op de andere dag veranderde mijn leven in 1 chaos. Ik was toch gewoon
naar het ziekenhuis gegaan omdat ik koorts had en bloed moest
overgeven!!! En ik kwam naar huis met een rolstoel, blind en doof aan
1 kant en alles spatte uit elkaar. Ik kon niet meer gaan werken, mijn
relatie spatte uiteen en ik werd echt voor een kudde wilde leeuwen
gegooid.
Nu
zijn we meer dan 5 jaar later en soms benijd ik mensen die een
aangeboren beperking hebben omdat ze er zoveel beter mee omgaan dan
ik met hun beperking.
Ik
zal nooit vergeten wat ik heb moeten opgeven om in deze
situatie
te belanden. Ik heb hier niet om gevraagd! Tijdens het academiejaar
ga ik conditietraining volgen en daar zijn heel wat mensen die een
verworven handicap hebben al dan niet zichtbaar.
De
laatste weken heb ik een goed contact met Femke en Femke heeft een
verworven beperking maar dit is vanaf de geboorte omdat ze veel te
vroeg is geboren (op 26 weken) Ik kan zeggen wat ze heeft in heel
moeilijke woorden maar echt nuttig is dit niet. Als ik Femke hoor is
het allemaal zo simpel. Femke kan stappen niet lopen, Femke kan
schrijven maar gewoon de basis. Ze vindt het zelfs top hoe ik iets
noteer en met weinig woorden veel kan zeggen en dit dan ook kan
onthouden.
Anderen
hebben een verworven beperking een amputatie van een onderbeen, arm,
rolstoel gebonden, halfzijdig verlamd, een beperking bij het stappen
al dan niet door een ongeluk of een hersenbloeding enz. Dat de ene er
beter mee omgaat dan de andere dat is inderdaad zo maar af en toe
loopt wel iedereen eens tegen de muur en denk je neen dit wou ik
niet.
Je
blijft vaak achter omdat je niet mee kan letterlijk en figuurlijk.
Iedereen maakt plezier terwijl je zelf aan de kant blijft zitten.
Voor
mezelf is dit:
Naar
plaatsen gaan waar er veel indrukken zijn. Bv.:
-
Zicht en doof aan 1 zijde
-
Gehoor
-
een gesprek
in groep volgen is heel moeilijk omdat iedereen dan door elkaar
praat en ik kan dit niet volgen.
-
In een cafe
zitten met veel geroezemoes
-
langs de weg
staan = teveel lawaai
-
Ritjes in een
pretparken te bruuske bewegingen
-
Bij teveel
licht moet ik zelfs een pet aandoen.
-
Ik moet verder met
zoveel herinneringen. Herinneringen die herinnering zullen blijven en
weet ik ik zal nooit meer werken, ik ga nooit meer op een achtbaan
zitten, ik ga nooit meer
Ach ja nooit meer ik zal er maar
rekening mee houden en denken leuk voor diegene die het kunnen maar
ik nooit meer.
|