Grenzen verleggen!!!

Samen met Annemie mijn kinesist op maandag en vrijdag besloten we om  de intensiteit van het stappen te verhogen. Ik kan nu naar beneden vanaf verdieping 5 in mijn keuken tot verdieping 0 waar ik met rugzak en sleutel opzak de post ga halen om dan terug te keren. We gaan dus mijn lat hoger leggen. Orthese aan stap naar beneden om dan naar rechts te gaan de deur door en zo op de stoep te belanden. Zo gezegd en gedaan en gelukt.

Op het einde van de gang om naar buiten te gaan is een trapje en gisteren was het echt intens en was de trap iets te fel. Ik had het niet goed ingeschat hoe ik het trapje ging nemen, dat heb ja nu eenmaal voor als je geen 3D-zicht hebt. Ik stapte gewoon naar voren en ging de diepte in. Het was maar 5 cm maar in mijn geval is dit gigantisch. Ik had mijn evenwicht maar het was even schrikken.

Vandaag heb ik het terug gedaan met Lien en het trapje heb ik genomen met meer stijl. En omdat ik er zin in had zijn we tot aan de boom gegaan en dan terug naar boven.

Ik heb het gewoon gekund en ik heb er

maar een kwartier over gedaan.

Ik had even problemen met mijn rechtervoet aan het trapje waar Lien me heeft geholpen. Omdat mijn voet dropt en ik kan mijn been en knie niet genoeg heffen en plooien. Morgen doe ik de orthese aan.

Als ik beslis om zoiets te doen dan moet ik me goed voorbereiden. Een zakdoek, de sleutel en het belangrijkste ik moet rekening houden dat ik terug geraak op een veilige manier.

Parkeren

Elke maandag ga ik samen met Sonja mijn gezinshulp boodschappen doen. Dat is hier beneden in de Smatch. Ik ga met de lift tot in de kelder, ik ga door de garage en neem daar de lift tot op het plein. Het is een gemakkelijke en veilige weg. Als ik langs de straat ga moet ik een serieuze berg op en moet ik een drukke baan oversteken om dan het pad naar beneden te nemen. Maar sinds enkele weken staat er voor de deur van het halletje waar de lift zich bevind een auto. Het is wringen met de rolstoel om langs te rijden. Er hangt een brandslang aan die open plaats wat het iets moeilijker maakt. Waar die wagen staat is geen staanplaats.

De voorbije weken was ik geïrriteerd en dacht ik volgende week zal het wel ok zijn maar die auto stond er weer. Omdat de parking grondgebied van de spoorweg is, ging ik binnen bij de spoorwegpolitie om het euveltje aan te kaarten. Het is heel raar maar ze kunnen dit enkel rapporteren aan de burgerpolitie. Gelukkig kwamen die net aan en daar heb ik ook mijn verhaal gedaan. Ze gingen direct gaan kijken en om te beginnen kreeg de persoon een verwittiging.

Ik zei aan de agent dat het niet ging over de vrouw te beboeten maar dat het voor sommige mensen wel belangrijk is dat ze een doorgang hebben naar de lift. Ik kon net door met de rolstoel maar stond ze iets korter bij kon ik met honger naar huis. Voor personen in een elektronische rolstoel was het helemaal niet mogelijk om door te kunnen. Ook mama’s met buggy’s en de poetsdienst die met zo een karretje rondrijden is dit een probleem. Je moet door langs de brandslang en de wagen want langs de kant van de wagen passeren ging niet want daar is niet genoeg plaats (20cm).

Stel je voor ik passeer en ik maak met mijn rolstoel per ongeluk een kras op haar wagen! Dat is mijn verantwoordelijkheid en daar moet ik voor opdraaien terwijl de persoon van de wagen verantwoordelijk is voor haar wagen dat die juist staat geparkeerd. Dit gaat dan naar de burgerlijke rechtbank moest ik eventuele schade aanrichten aan haar wagen. Maar de kans is klein omdat ik als rolstoelgebonden persoon moest passeren trouwens moest er brand zijn hinderen ze de brandslang,… waar ze extra op beboet kan worden.

Toen ik terug passeerde zat er een briefje onder haar ruitenwisser en ik vermoed dat het een verwittiging was Hopelijk is de wagen morgen niet meer te bespeuren op dat plekje. Het was voor de persoon een ‘handig plekje vermoed ik kort aan de lift en trap dus ook dicht aan het perron van de trein. Hij of zij zal nu 5 minuten vroeger moeten opstaan.