Het blijvende voos gevoel in bepaalde delen van mijn lichaam en de constante pijn die de laatste tijd enorm is, ach we kunnen niet blijven slikken.

Er is steeds een voosheid aanwezig in mijn rechter been en mijn voet, dat die daar hangt is het zwaarste. Je kan op mijn tenen trappen en ik voel dat je erop staat na een paar momenten maar er is geen pijnsensatie. Een voordeel? Ik denk het niet altijd. Ik kan mijn voet niet deftig zetten omdat die altijd naar beneden valt. Daarom heb ik nu een voetheffer die een ‘betere steun’ kan geven als ik moet stappen of staan. Al draag ik die niet dag in dag uit. Al zou ik er een gewoonte van moeten maken om die elke dag aan te doen. Zodat mijn achillespees niet teveel verkort. Die voosheid gaat tot net boven mijn lies aan de rechterzijde van mijn lichaam. Maar mijn bekken doet wel pijn. Links heb ik meer gevoel. Aan de achterkant van mijn hoofd, nek heb ik geen gevoel.

Ik heb geen gevoel in mijn blaas waardoor ik niet voel als ik moet plassen. Heel vreemd ik heb steeds bescherming aan en ik heb ook een stoma-gaatje waardoor ik 3 à 4 keer per dag kan sonderen. Dit hangt af van de hoeveel drank ik inneem maar ook als ik weg ga. Dan sondeer ik preventief een keer meer.

Ik maak maar 1 keer per week stoelgang wat te weinig is en als het komt voel ik het niet komen. Ik voel enkel op het einde de dikte. Ik moet dan altijd de verpleging contacteren dat ze moeten komen. Al weet ik nu op voorhand wanneer ik stoelgang moet maken. Ik neem 4 uren voor ik ga slapen een soort van medicatie waardoor alles een beetje ‘los’ komt en stoelgang kan maken.

Als ik sta of gewoon maar lig dan kan mijn voet op de gekste manieren liggen en als ik sta brengt het me enkel uit balans want pijn heb ik er niet van.

Mijn schouders en armen die maar aan 45% werken maakt dat ik bovenop de calcificaties een chronische ontsteking heb in mijn schouders. Of dit ooit gaat verbeteren dat weet ik niet maar ik hoop van wel.

Het is die onwetendheid dat me soms zorgen baart. De rolstoel, vooruit bewegen, de transfers het steunen van mijn armen in krukken of op het looprekje die armen heb ik het meeste nodig. Want ook al zegt Peter ik denk het wel dat ik zonder hulpmiddelen te kunnen stappen zelf denk ik dat ik steeds ondersteuning nodig zal hebben.

Deze week zal het graafweek worden en kijk ik naar wie was ik en wie is Inge nu.