Ken je zo van die dagen dat je denkt ik heb een resetknopje nodig of een systeemherstel.

Een systeemherstel als ik een foute inschatting heb gemaakt of inderdaad een resetknopje om alles opnieuw te herstarten zodat ik niet meer de foute beslissing neem.

Deze ochtend kreeg ik een mail binnen van Jeannine dat een vroegere leerkracht van me in De Morgen stond met een portret van haar door haar zoon Tim gemaakt. Tim is de huisfotograaf van De morgen en je kan een fotoreportage winnen. De huisfotografen gaven alvast een voorbeeld. Het is een pracht foto. Het is een foto hoe ze nu is een vrouw die 71 jaar is en die zichzelf heeft verloren in de ziekte van Alzheimer. Ze kijkt weg van de camera en ze kijkt in de verte. De vrouw die zo avontuurlijk was en die de wereld heeft gezien zit nu verloren in zichzelf. Het is een angstig diertje geworden en met heel veel herinneringen wat ze niet meer kan plaatsen.

Jaren heb ik les gekregen van haar 3 jaren van interessante lessen. Lessen waar je zelf veel inbreng had. Elk trimester kregen we een werkstuk waar we 2 maanden lang moesten aan werken en ik koos niet altijd de gemakkelijkste maar wel de meest moeilijke onderwerpen. Toerisme, energie, sociale onderwerpen die toen bewegend waren koos ik eruit. Ze stak er volgens mij opzettelijk zo een onderwerpen bij. Zeker toen er een onderwerp bij de verkeerde belande gaf ze die door aan mij. Ik wist dat haar zoon Tim fotografie studeerde en ze wist dat ik dit heel interessant vond en gaf dure tijdschriften van Tim door aan mij omdat ze zo een 2de leven kregen.

Het zijn vervlogen tijden en ik vind het enorm erg om actieve mensen te zien wegsmelten.

Daarom is een resetknopje soms belangrijk en sommige dingen kan je niet stoppen maar vertragen misschien wel en ik vind het zo erg omdat ik zelf niets kan doen. Maar Jeannine en ik proberen het leven voor haar eenvoudiger te maken. Binnenkort komt ze wat dichterbij wonen wat een bezoekje gemakkelijker maakt.

Wil ik ook zo een systeemherstel of een resetknopje?

Soms wel en wil ik dat er niets was gebeurt met me maar dan had ik me moeten opsluiten zodat er geen enkel virus aan me kon. Ook de relatiebreuk had ik willen vermijden voor de jongens.

Een reset voor het ziek zijn.

Een reset voor de rolstoel en andere beperkingen.

Een reset voor de relatiebreuk of dat het wat beter ging 'uit elkaar gaan'.

Een reset dat ik toch wel betere keuzes had gemaakt op gebied van school.

Ik had toch beter kunnen presteren en een hogere studierichting gedaan

Ik zou wel hetzelfde zijn geworden enkel op een hoger niveau

Je kan niet voor alles een resetknopje gebruiken maar als ik het zo schrijf is het toch wel verleidelijk. En zeker moest ik zo een knopje op bepaalde personen zou kunnen toepassen zalig gewoon en het lijkt me super grappig. Het kan je ook wel zekerheden geven maar als alles zo voorspelbaar word word het toch allemaal saai

Geef mij maar mijn leven nu en al is de rolstoel en andere beperkingen aanwezig. Tja, het is wat het is.