Het is donderdag en ik heb weer een zware dag achter de rug. Een afspraak met mijn thuisbegeleider, psy en Benny de Nederlander die even langs kwam voor mijn Wheeldrive die niet altijd afspringt na een tijd. Ook geeft hij niet aan of de batterij plat loopt. Heel vervelend omdat Wim me gezegd had dat ik hem nooit leeg mocht laten lopen.

Zo voel ik weer dat ik leef zeker al voelt het leven soms aan als overleven. Op sommige momenten word ik geleefd en dan denk ik aan dagen die aan me voorbij gaan omdat ik teveel hooi op mijn vork heb genomen.

Maandag was zo een dag, vandaag is zo een dag en soms denk ik ‘ik wil eens een rustige dag!!! Een dag waar ik geen verplichtingen heb.

Het uitslapen dat weet ik dit gaat niet en ook als ik dit zou mogen mijn biologische klok staat op half 7. Maar dan rust ik even in de namiddag maar dit kon niet zijn vandaag.

Soms lopen dingen gesmeerd en andere keren denk ik neen er moet niet teveel meer bijkomen.

Deze week is blijkbaar zo een week en hoop ik snel dat het snel vrijdag is.

Die hoofdpijn is echt wel de killer geweest bij me. We zijn nu donderdag en ook al heb ik de controle over de pijn ik heb nog steeds zo een sluimerende pijn die niet durft de kop op te steken. Ook al is het binnen kei warm ik hou mijn nekje kei warm met een sjaaltje  

Yasmine heeft naar mijn nekje gekeken en ingesmeerd met zalf. Hopelijk helpt het en ga ik het weekend pijnloos in en kan ik genieten van mijn 2 jongens.

Op zo een momenten voel dat niet alles loopt zoals het hoort en is het zwemmen om te blijven overleven. Al zijn dit niet de juiste woorden maar het is blijven trappelen om boven water te blijven.