|
Ik ben al een paar dagen aan het
zoeken? Zoeken naar mijn grens om er dan eens erop te balanceren. De
grens van wat kan en niet kan en soms ga ik letterlijk op mijn bek.
Zo ook gisteren:
Ik zit op een ROHOkussen en het
was de moment om dat kussen op te pompen om mijn comfort te verzekeren.
Een ROHOkussen is een
luchtkussen met verschillende compartimenten en die compartimenten zijn
allemaal verbonden met elkaar. De lucht die erin zit verdeeld zich naar gelang
je plaats neemt op het kussen waar je een betere ondersteuning krijgt en die
bepaalde verwondingen voorkomt.
Daar ging ik dan tot stand komen
en ik had de pomp al bij de hand
omdraaien en pompen.
Alles ging goed, na het
pompen dacht ik even sterker op mijn benen te staan maar niet dus.
Bij
het wegsteken van mijn pomp verloor ik het beetje evenwicht dat ik nog had en ging
ik volledig de mist in.
Ik kon mijn linkerbeen niet naar
voor brengen en me op te duwen om me tegen te houden en daar ging ik dan tegen de
grond. Gelukkig deed ik het alleen want als de jongens er zijn neem ik zo een
risico nooit.
Ik ben dan maar naar mijn tafel gekronkeld om mijn GSM te
nemen omdat ik hem wist liggen. Ik heb toen mijn broer gebeld die ik eerst niet
vast kreeg. Ik ben blijven proberen en Marc heeft na de 3de keer
opgenomen omdat ik bleef proberen. Ocharme het vent was in overleg maar hij was
verschoten en 10 minuten later stond hij bij me met 2 collegas. Hop in de
rolstoel en mn dag kon verder gaan. Ik was zo van de wijs geraakt en ik heb
zoveel veel tranen gelaten dat ik toch een paar dingen op een rijtje kon
zetten.
·
Zo een onstabiel lichaam dat bij het minste haar
evenwicht verliest.
·
Een lichaam dat helemaal niet doet wat je wilt
als je onderuit gaat.
·
Het is zo confronterend en daar
lig je dan op de grond en zie je even 5 jaar aan je voorbij schuiven op 10
minuten tussen de tranen.
Ik ben Marc en zijn 2 collegas
heel dankbaar dat ze zijn komen helpen want anders was het wachten tot 12.30u
tot dat oma er was.
Nu weet ik waarom ik oma niet op
de eerste plaats zet op mijn alarmlijstje. Marc, An, Els zo draait de wereld nu
eenmaal want oma zou te rap panikeren.
Ik ben nu 24 uur later en ik heb
het even laten bezinken en weet ik 'dit ga ik nooit mee doen'. 1 keer wankelen op
de grens en over de grens gaan is 1 keer teveel.
|
