De nacht van zaterdag op zondag was echt te kort. Omdat ik een droom had die echt aan mijn lijf bleef plakken. Het voelde zo echt aan dat ik de rest van de nacht weinig of niet geslapen heb. Ik was blij dat Lieve mijn verpleegster er was om 6.15 uur.

Ze voelde dat er iets was en ze liet me doen tot een moment dat ze vond dat ik te stil was. Stil zijn is niet mijn gewoonte. Ik ben dan beginnen vertellen over mijn droom en het was alsof ik ze terug beleefde.

Lieve kan het dan altijd zo mooi formuleren en ik weet dat ze gelijk heeft ik moet leren dingen loslaten. Ik maak me teveel zorgen en ik wil voor iedereen goed doen maar ik kan dit niet. Ik ben een echt gevoelsmens. Ik trek me teveel aan en ik wil voor iedereen er zijn. Deze week hebben een vriendin en ik wat afstand genomen voor een tijdje. Ik voel me er niet al te goed bij en ik hoop dat alles een beetje terug in de plooi valt.

Een vriendin die haar leven ziet uiteen vallen is zwaar om te zien en te dragen en mijn draagkracht is op dit moment blijkbaar niet groot genoeg.

Ik heb zelf iets teveel zorgen aan mijn hoofd. De wheeldrive die nu een feit is, mijn jongens die er zijn en die nu 100% voorgaan op andere zaken.

Sommige dagen of dingen kan ik echt niet combineren en dan maak ik een lijstje en geef ik een score qua belangrijkheid.

·         Mijn jongens komen op de eerste plaats

·     Dan kom ik op de 2^de plaats samen met mijn Tante Non die een ingreep moet laten doen hier in Gasthuisberg en familie

·         ...

Ik ben breed maar er zijn grenzen en ook wil ik er zijn voor iedereen ik kan dit niet meer. Maar binnen het mogelijke ben ik er wel en kan ik met veel overgave helpen en af en toe zeg ik even stop. Om dan even te bekomen en dan verder te gaan.

Gelukkig kan ik zelf mijn tijd zelf indelen en geniet ik. Er zijn voor de jongens, voor familie en vrienden.

Maar met die enge droom dacht ik even Inge als dromen aan je lijf blijven plakken dan is het tijd om dingen achter je te laten en dingen los te laten.