Vertel ik iets over mezelf en het is serieus dan gebruik ik mezelf in 3de persoon alsof ik niet over mezelf kan of wil praten. Het is gemakkelijker om me soms af te sluiten en nieuws te ontvangen en te verwerken in 3de persoon. Soms overkomt het me het gewoon en laat ik de dingen gewoon binnen komen in mijn toch wel beschadigd hoofd en leg ik het op mijn rekje to do. Ik doe het niet bewust maar mensen maken met er bewust van en zeggen Inge je weet toch dat je in 3de persoon babbelt.
Ik geef je een voorbeeld: Van in het begin vertelden de dokters me dat ik ossificaties heb in mijn knieën en bekken. Ze vertelden er ook bij dat dit een heel proces is die aan de gang ik en dat toch wel lang kan duren. Maar de moment dat de ossificaties uitgerijpt zijn kunnen we ze verwijderen. Elk jaar opnieuw onderga ik een botscan en hoop ik op beterschap.
We kunnen we niet veel doen is dan hun antwoord en dan doe ik mijn verhaal bij anderen. Ik vertel de situatie hoe het is en dan zeg ik erbij het zal je maar overkomen dat is pech hebben en er volgt keer op keer ah, ja ik heb dat voor balen, he. Ik vind het zo minder moeilijk om het allemaal te verwerken. Het is minder confronterend en het zal je maar gebeuren. Ossificaties, calcificaties leg het maar bij de hoop en de pijn tja dat geven we een plaats. Chronische pijn noemen ze dat en ja ik wil niet dat het mijn leven beheerst. Soms denk ik ben Inge en dat is de pijn en die kunnen perfect los van elkaar leven. Al is de ene dag beter dan de andere. Schouder is erger geworden en al mag ik iets extra nemen ik weiger dit ook de pijnpleister kan verhoogd worden in dosis neen ik wil dit niet. Zolang ik functioneer blijf ik gaan ook gebeurt het nu wat trager dan voorheen. Maar met Lisa, Yasmine, Annemie en Sabien werken we eraan.
Blijven gaan doe ik wel en ik blijf zoeken naar dingen die me vooruit helpen zo heb ik een kleine zeef gevonden om groenten, pasta, eitjes, op een veilige manier uit het te water halen. Het is trouwens een hele leuke want zijn haar naam is mama Nessy en gewoon Nessy maar kleiner. Ze hebben een leuke kleur en een lange nek al het monster van Loch Ness. Leuk als je dingen kunt vinden die handig zijn in de keuken en niet zo hulpmiddellook hebben maar een gewoon design. Weer een stap verder naar zelfstandigheid.
En zit ik me wel over de pijn en een deel over mijn beperking. Ik kan het nog niet bij alles maar af en toe kan ik het wel al en dan ben wel wat trots op mezelf.
