Het is 9 uur en ik heb een hele goede nachtrust gehad. Gisteren was ik te moe om iets te schrijven maar in de voormiddag ben ik naar de school geweest van Volker en Lander. Er werd me door de klas gevraagd om te komen vertellen over wat ik voor had gehad.
Gepakt en gezakt ging ik naar de klas van Volker. Ik werd eerst in de praatronde gesmeten dat ik mee kon volgen. Er is een moderator, een verslagschrijver het is net echt. Iedereen deed mee en je hebt kinderen die veel willen vragen of zeggen of anderen die in hun eigen wereldje blijven zitten uit veiligheid. Na de praatronde was het mijn beurt over mijn leven in een rolstoel. Ik had alles bij hulpmiddelen, oefendingen, Ik vertelde mijn verhaal heel simpel niet te lang stilstaan bij de dingen maar gewoon de feiten. Ziek zijn Coma Niet meer bewegen of praten Revalidatie Het blind en doof zijn aan 1 kant Wat ik niet meer kan omdat mijn hoofd niet meer praat met mijn lichaam Het was goed er zijn dan ook vragen gekomen over hoe het nu gaat hoe plas jij, kan jij aan je haren, kan jij, Tijdens de speeltijd konden de kinderen vragen op bord noteren die ik kon beantwoorden. Tijdens het quizje over hulpmiddelen waar we goed hebben gelachen werden al een paar antwoorden beantwoord. Bv. kan je auto rijden en kon jij vroeger auto rijden. Af en toe liet ik Volker ook dingen vertellen. Zo vertelde hij over hoe ik plas en vertelde hij enkele anekdotes uit het ziekenhuis die zelfs ik niet wist.
Bv. Volker ging naar de wc op de gang hij was toen 6 jaar en hij speelde op de muur met zijn vingers en trok aan het touwtje om hulp te vragen. Ondertussen deed hij zijn broekje aan er kwam een verpleegster naar het wc om hulp te bieden. Natuurlijk had hij geen hulp nodig maar hij was toch wel verschoten dat de verpleegster er stond. Hij en ik waren erg trots dat we dit durfden vertellen.
Toen het ging over omkadering vertelde hij dat hij de verpleging s morgens hoort binnen komen en dat hij ons soms hoort praten. Dit is omdat hij alert is en soms bang is dat er iets gebeurt. Hij moet dit niet maar hij doet het gewoon. Het is een zorgzame kerel mijne Volker maar Lander ook hoor.
Het was een leuke en toch wel confronterend ochtend maar het deed me deugd om het eens te doen. Kinderen vragen dingen waar ik niet bij stil sta en ze waren super. Zo bombardeerde ik Floris en Vinciane als mijn assistenten en Sipan was de moderator en Luka bleef het verslag maken. Af en toe zei ik dat Volker iets kon vertellen over zijn ervaringen in het ziekenhuis en thuis. Lander vroeg me thuis om dit ook eens in zijn klas te doen en ja ik wil dit zeker nog herhalen maar ik zal een grotere zak moeten meenemen want ik had echt wel heel veel mee.
