Waar blijf ik toch die energie halen om er te blijven voor gaan? Onder de tafel, in de kast,
Ik weet het! Er zit zo een hersencel in mijn hoofd die zegt: Inge, maak gebruik van alle kansen die zich aanbieden!
We geven een feest voor Volker en Lander hun verjaardag. Ook al is dit een enorm fysieke en mentale investering en moet ik het daarna bekopen met veel slaap, het is zeker en vast de moeite waard om dit te doen. Ik ben nogal goed in het regelen van zo een dingen. Zowel Volker als Lander hadden hun beste vrienden uitgenodigd en het was echt super.
Voor Volker was er Dries, Lars, Itse en Domien die met de Lego speelden en computer en louter omdat Lander op de PC ging.
Voor Lander was er Hobbes, Simon Kobe en Lars er en die hebben een kussengevecht gehouden in de gang met knuffels. Het was een reuze feest met alles erop en eraan. Bij Lander werd helemaal niet naar de computer gevraagd.
Mijn revalidatie kent geen grenzen staan stappen mits ondersteuning met 1 persoon gaat goed en maandag gaan ik proberen met een 2 krukken te stappen met 4 poten onder. Het is te proberen waard en ik blijf dromen. Moest ik dit kunnen zou het fantastisch zijn als we op een plekje staan waar je niet goed kan parkeren dan kan ik toch enkele meters deftig overbruggen. Alleen een lage auto vormt nog een probleem bij het gaan zitten omdat dit heel diep is. Maar daar komt mijn volgende doel piepen. Vandaag ga ik een croque maken al staand zittend met mijn barkruk aan mijn fornuis. Alles klaar nemen pan, boter, kaas, hesp, eitje, een bord, barkruk en looprekje. Tot stand komen vanuit de rolstoel aan de kast. Rolstoel aan de kant rijden en de barkruk erbij nemen en erop gaan zitten Croque klaarmaken met ham en kaas. Beetje boter smelten en de croque in de pan leggen. Ondertussen doe ik het eitje ook in de pan. Ondertussen als het mogelijk zet ik al wat dingen bij elkaar die weggezet moeten worden hesp, kaas, boter, Als alles klaar is leg ik het op mijn bord met een beetje sla en mayonaise Dat is me nogal een plan. Het looprekje dat ik niet nodig heb heb ik gewoon bij de hand als backup.
Ook verleg ik mijn grenzen met de kinesisten en ga ik echt door tot op het bot. Yasmine, Lisa, Annemie, Sabien en Peter vinden dit gewoon super en doen er alles aan om me verder dan ver te krijgen.
Op dit moment ben ik diegene die ideeën aanbrengt en alles moet doen en mijn dreamteam van 5 zit te juichen vanop de tribune met in hun kielzog mijn achterban met mijn jongens Volker en Lander, An, Marc, Els, Oma, Luc, Wolf
Maar van 1 ding ben ik zeker die 4 weken Pellenberg heeft me echt deugd gedaan. Het heeft me nieuwe kracht gegeven en de wil en hoop om verder te doen. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag voelen maar aan de andere kant hoop ik op meer maar ik weet perfect dat het nooit zal worden zoals vroeger en daarvoor ben ik ook aan het zorgen zodat ik toch op lange termijn zelfstandig kan wonen. Want op termijn weet ik ook dat ik niet kan blijven rekenen op oma want mijn mama word wat ouder en minder mobiel als staat ze nu wel steeds klaar om me te helpen. Eten maken, boodschapjes doen, Ik kan haar heel veel vragen. Maar kijken naar de toekomst kan geen kwaad en ik wil dit voor mezelf zolang mogelijk zelfstandig leven volgens bepaalde spelregels. Zo moet ik zorgen voor gezinshulp, medische zorg die perfect loopt, Het is nu zo en leuk is het niet altijd maar aan de andere kant ben ik blij dat ik Sonja, Kristel, Sabrina heb want het zijn zij die er mee voor zorgen dat ik alleen kan wonen. Ik blijf verder sparen voor de Wheeldrive for Inge want dat is toch iets wat ik nodig ga hebben als ik opstap ga al is het maar naar de winkel of met mijn kerels weg. Ik geef jullie nog even mijn verhaal en mijn rekeningnummer mee. Alvast een bedankt voor jullie tijd.
In 2011 werd ik getroffen door de Mexicaanse griep, een longinfectie en hersenstaminfarct. Ik heb 3 maanden in het UZ Gasthuisberg gelegen en dan 13 maanden in het UZ Pellenberg voor revalidatie. Ik was volledig verlamd. Ik werd in een rolstoel gezet, ondersteund door kussens omdat ik niet recht kon zitten. Ik heb gevochten om te geraken waar ik nu sta. Ik kan zelfstandig leven en wonen mits ondersteuning van gezinshulp, familie en vrienden. Ondanks de volledige verlamming heb ik enorm veel bijgewonnen, maar toch heb ik kracht tekort om zelfstandig buiten te komen om eventuele boodschappen te doen. Door mijn hersenstaminfarct heb ik ook een Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) opgelopen wat maakt dat mijn hoofd niet goed communiceert met mijn lichaam. Ik heb enorm veel krachtvermindering waardoor ik rolstoelgebonden ben. Ik ben ook doof en blind aan mijn linkerzijde. Ik ben beginnen zoeken naar een oplossing en ik ben uitgekomen bij de Wheeldrive. De Wheeldrive is een systeem dat wordt aangebracht op mijn manuele rolstoel en dat me de nodige ondersteuning kan bieden bij het rijden. Spijtig genoeg is er nog geen tussenkomst van het VAPH of het RIZIV voorzien. Willen jullie me helpen mijn vrijheid terug te winnen? Mijn rekeningnummer is: BE52-0635-8929-1809
