Deze nacht bekroop me weer het gevoel dat dat ik voor heel mijn toekomst in een rolstoel zal zitten. En ik hoor en voel de berichten binnenlopen Inge je mag niet zo negatief doen. Het is ook allemaal niet zo negatief en af en toe besluipt me dit gevoel van nooit meer maar daar zit nu net mijn drive achter en begin ik te wringen en denk ik ik zal je eens laten zien wat ik kan.
Toen ik in mei 2011 aankwam in het revalidatiecentrum in Pellenberg kon ik enkel 1 vinger bewegen en de rest werkte niet mee. Ik kon mijn arm zelfs nog niet opheffen. En toen dacht ik wat ik nu niet kan kan ik over een maand wel maar die maand heb ik wel wat ruimer moeten zien en het werd meer dan een jaar. Ik wou zo graag naar het afzwaaifeest gaan van Volker in de kleuterschool maar dit was niet mogelijk omdat ik echt niets kon. Ik lag toen nog in mijn bed en in mijn benen kwam er maar geen beweging.
Rond die periode werd ik ook in een passieve rolstoel gezet door een tillift met 2 mensen van de verpleging en 2 kinesisten. Het was in het begin een marteling want het deed ongelooflijk veel pijn in mijn bekken en knieën. Er werd gesleurd en getrokken zodat ik een natuurlijke houding aangemeten kreeg. Ondersteund door kussens met daarop mijn handen hangend het was geen fraai zicht. Maar het belangrijkste was ik zat.
Er werd steeds gevraagd of ik de dagzaal ging zitten maar dat wou ik niet ik was toch wel 1 van de jongste mensen op de afdeling in Pellenberg. Er was nog een jonger meisje waar ik later de kamer mee deelde en een paar kerels en een vrouw van mijn leeftijd. Voor 1 ding ging ik in de dagzaal zitten en dat was om te eten. Je zit daar je kijkt buiten en ze steken je boterham of warme maaltijd onder je neus en hopelijk bleef mijn eten binnen.
Ik was wel iemand die met iedereen praatte maar niet op dat moment want ik was er niet klaar voor de confrontatie. Ik zat met de tv voor mijn neus te kijken naar programmas waar ik nooit zou naar kijken maar nu toch wel. Bv. een kookprogramma op Mjam! New Scandinavian Coocking een combinatie van toerisme en koken in het hoge noorden. Echt heel leuk om te kijken. Zo keek ik ook naar Johan Segers met Tot op het Bot en Tot op de Graat en Roger van Damme die de leukste en lekkerste dingen bakte. Ik heb er veel van opgestoken in theorie. Maar ik heb wel geleerd om Zweedse verse balletjes te maken en die waren zalig lekker en dat doet me eraan denken om dit nog eens te maken. Maar dan met gebakken patatjes of puree.
Maar ik moet een beetje bij de les blijven want het gaat nu over de rolstoel toen en nu. Ik ben toch geëvolueerd en ik ben blij dat ik bij mijn gedacht ben gebleven voor een manuele rolstoel en geen elektrische rolstoel. Een elektrische rolstoel dat was erover. Dat heb ik altijd gehad en ik wil niet afgeven van wat ik nog kan en met een elektrische rolstoel had ik het gevoel dat ik dit wel deed. Mijn hand gewoon een beetje naar voor brengen of naar links of rechts neen dit wou ik niet. Ik ben met een test elektrische rolstoel naar Bobbejaanland geweest en zoiets is lomp, bombastisch en neen niets voor Inge. Maar ik weet dat ik een grensgeval ben en een elektrische rolstoel maakt het me zoveel gemakkelijker omdat mijn armen niet sterk genoeg zijn om buiten te gaan. Daarom dat ik ben blijven zoeken naar een oplossingen en de Wheeldrive is er zo 1tje. Daarom blijf ik op dinsdag naar de conditietraining gaan want leven met een handicap is 1 ding maar des te meer moet je je lichaam ook verzorgen. Op tijd wat sport Gezonde voeding In mijn geval niet drinken Het niet drinken vind ik niet zo erg al zou het wel eens smaken. De sport doe ik ook met plezier maar die gezonde voeding is echt een goed voornemen voor 2016 meer fruit meer groenten en minder diepvriesmaaltijden. Ik moet ook de moeite doen om eten te maken en dat zal me wel lukken hoop ik. Ik ben blij dat ik het begin in te zien. Maar ik weet voor mezelf met alle tegenslagen die ik heb gekend geef ik niet af wat ik nog kan en wat ik kan bij winnen want eens je dit voor hebt gehad bestaat je leven uit revalideren en de dingen die je nog kan behouden. Zo kan ik nu toch stappen tussen 2 personen en kan ik staande mijn tanden poetsen en mijn haar wassen. Nu wil ik een hoge stoel kopen waar ik kan opzitten of steunen zodat ik aan het fornuis iets kan klaarmaken op een veilige manier. Nu doe ik dit vanuit de rolstoel en dat is niet steeds handig. Maar alles op zijn tijd. Eerst de Wheeldrive en dan zien we verder maar ik blijf dromen van een vrijer leven.
