6.20 uur
Lieve staat aan mijn bed en ja ik had me graag nog een keertje gedraaid. Allee draaien is veel gezegd. Vroeger was ik een vervend buikslapertje en ik vond dit het leukste wat er was ook al kwijlde ik af en toe op mijn kussen. Het hoorde erbij.

Nu kan ik enkel op mijn rechterzijde liggen omdat op mijn linkerzijde moeilijker gaat en ik laat de zijsponden naar beneden van mijn bed, omdat ik niet in een ‘park’ wil liggen en moest er iets gebeuren wil ik uit mijn bed geraken. Dus we draaien enkel rechts en als ik dit doe moet ik even mijn ogen opendoen om dan de beweging te maken en enkele delen toch goed te trekken met mijn handen. Bv. mijn linkerbeen iets meer naar voor brengen ook al zit er beweging in het is net niet genoeg om te voorzien in mijn comfort. 

Op mijn buik liggen zou leuk zijn maar als ik op mijn buik lig moet ik me ook terug moeten kunnen draaien en daarvoor heb ik te weinig kracht in mijn armen. Maar wat niet is kan nog komen. Het zou fijn zijn eens op mijn buik slapen.

Als ik eraan terug denk aan vroeger dan lag ik als Superman in mijn bed op mijn buik 1 been opgetrokken en mijn hand vooruit. Nog een cape op mijn rug en een S van Super Inge en ik was weg.

8.33
Ik kan mijn fantasie al de vrije loop laten gaan dat beloofd een goeie dag te worden. Ik had nochtans al nagedacht over wat ik wou schrijven maar dat laat ik even liggen nu geniet ik van mijn fijne ongedwongen gedachten.

Deze week was het een week waar we leuke dingen hebben gedaan en zo fel kijken de jongens er naar uit om te komen. Op een avond gingen Lander en ik nog een spelletje spelen Het betoverde Doolhof. Maar toen alles was uitgezet was Stasy de verpleger daar. Ik beloofde Lander dat alles kon blijven staan en dat we de volgende dag ons spelletje gingen verder zetten.
Toen Stasy me hielp om op bed te gaan liggen mogen de jongens nog even spelen  of TV kijken tot 21.30uur en dan is het slaaptijd. Heel vaak komt Lander dan op bed om een verhaaltje te lezen met mama maar deze keer ging hij nog wat spelen. Maar voor het slapen gaan kwam hij toch nog even checken of we morgen verder gingen spelen. Natuurlijk gaan we nog wat spelen beloofd is beloofd zei ik hem en de volgende morgen won hij met glorie het lang uitgestelde spel.

Het is zo grappig als er iets gebeurt en het is in zijn nadeel dan zegt hij ‘KOM OP’ met een piepend teleurgesteld geluidje ook al had hij alle geluk van de wereld.

Volker was enorm blij met zijn schilderij aan zijn bed en de ingekaderde poster van Star Wars die hij was gaan kijken met zijne peter. Het samen zijn, het spelen het babbelen het was echt een super week al moet ik nu toch wel bekomen van de intensiteit ervan.

Volgende week is het terug school en ik ga mijn voorbereidingen treffen voor mijn bezoek in de klas over een les van botten spieren en wat ik voor heb. Volker wou dit wel eens even doen met mama. Het is een goede manier om naar buiten te komen. En wie weet geeft het me voldoening en kan ik dit vaker te doen.