De jongens zijn bij hun papa en ik ben zichtbaar toch moe van de feestdagen en ik ga heel blij zijn als het allemaal voorbij is. 2016 zal het jaar worden dat alles 5 jaar geleden was. In de loop van de komende maanden zal ik er wel wat meer overschrijven maar op een dag als vandaag waar ik veel tijd heb denk je wel eens terug.
Ik kreeg een SMSje van een vriendin die me zeker en vast de Wheeldrive toewenst zodat ik wat meer in de stad kan rond rijden. Het is iets wat ik inderdaad wil voor mezelf maar die rolstoel is er soms net iets teveel aan. Het is een zware tegenslag geweest nooit meer stappen. Het kan me niet schelen dat ik doof en blind ben aan 1 zijde, het kan me niet zoveel schelen dat ik niet kan naar het toilet gaan en me moet sonderen, het kan me niet schelen
Maar nooit meer kunnen stappen dat is toch de zwaarste klap geweest. Op mijn medisch verslag staat er nog steeds Tetraplegie naar aanleiding van
een hele boterham en het klinkt zeker niet goed en ik mag blij zijn dat ik daaruit ben geklommen uit die enorme put.
Maar die invaliditeit blijft wel een wrang gevoel geven. De pijn, de spasticiteit in mijn armen (niet vaak of fel maar toch dagelijks) de tremor in mijn benen, pff ik mag al blij zijn dat het dat maar is.
Ik heb leren staan en stappen met ondersteuning, ik kan mijn handen gebruiken, mijn hoofd werkt nog meer dan voldoende en ik sta op eigen benen.
Dit was niet het leven dat ik voor ogen had.
- Als baby was ik toch wel vaak ziek en lag toen regelmatig in het ziekenhuis. Ik kreeg de ene na de andere kinderziekte en mijn immuunsysteem werkte niet goed.
- Toen ik 9 jaar was ben ik samen met An mijn zus aangereden door een auto we woonden toen ik Gent. Mijn zus was zwaar gewond en ik kwam er met een paar schaafwonden en de schrik er vanaf.
- In de middelbare school zat ik in het gips omdat ik mijn pezen in mijn enkel had gescheurd door dom weg mijn voet om te slaan in Oostenrijk. Dit gebeurde nog een keer of 3 erna.
- Toen ik trouwde in 1999 liep alles volgens de regeltjes en in 2000 wilden we toch een kindje in huis. Na 2 jaar en enorm te proberen lukte het ons niet. We gingen naar een fertiliteitskliniek en we werden grondig onderzocht Bij de man was het simpeler dan bij de vrouw en de vrouw kreeg een kijkoperatie aan haar been. Het resultaat was dat mijn eileiders niet zo best waren en aan de andere kant was het zaad niet zo best. En hopla we kregen 3 beurten kunstmatige inseminaties zonder succes.
Na een geruime tijd en een kleine pauze stapten we over naar UZLeuven voor verder onderzoek want in het H hart in Leuven geraakte we niet verder volgens ons gevoel. Maar ook al hadden we alle onderzoek al gehad ze wilden grondig werken en alle onderzoeken moesten opnieuw gebeuren.
We konden starten met een IVF poging en deze keer stond het geluk aan onze kant. Was het nu werkelijk kregen we een kindje!!! Alles was geplant het maken en het komen van dat kleine ventje. Volker was uitgerekend en is gekomen op 7 januari 2005. Het was fantastisch en ik zat op een roze wolk. Volker wordt volgende week 11 jaar en ik zeg nog steeds dat is best geselecteerde vriendje want het is een schat van een jongen. We wilden nog een 2de kindje en alle afspraken werden gemaakt maar het bleek niet nodig Lander werd op dezelfde dag uit gerekend als Volker 7 januari. Stiekem hoopte ik wat vroeger of later want elk kindje verdient zijn eigen feestje. Lander liet een week op zich wachten en kwam in onze armen op 14 januari 2008. Lander wordt 8 jaar over 2 weken. Ze krijgen alle 2 een spetterend feest met alles erop en eraan.
Maar toen dacht ik waarom wij altijd!!! Want er waren nog kleine dingen tussendoor maar dan heb je heel wat leesvoer.
Maar het is wat het is en na een verblijf van 4 weken in Pellenberg moet ik toch wel onderhouden van wat geleerd heb. Stappen met ondersteuning van hier en daar een houvast van mijn bed. Mijn armen blijven oefenen op mobiliteit en kracht en ik wil een diagnose van mijn rechter schouder en de resultaten van mijn botscan.
Maar 2016 zal het jaar worden van de Wheeldrive want die komt er 100%