Bekomen Het heeft een tijdje geduurd maar ik moest toch wel bekomen van mijn 4 weken revalidatie in Pellenberg. Ik ben verder op mijn elan veder gegaan wat de bedoeling was.
Mn armen- schouder blijven oefenen, stappen maar nu met orthese (voetheffer), transfer op een elegante manier, mijn handen, evenwicht en zithouding. Het zijn heel wat punten die ik moet doen en volhouden al doet mijn schouder terug pijn na toch een infiltratie. Het is een bepaalde beweging die ik doe die de pijn doet ontstaan. Maandag zal Sabien er eens naar kijken.
Al probeer ik er op voorhand het allemaal wat aan te pakken. Ik heb een Theracane zo kan ik de zogezegde triggerpoints zelf behandelen. De triggerpoints bezorgen me pijn in de schouden, nek, kuit en onderrug. Eerst zoek ik met mijn Theracane er een herkenbare pijn is en op die plek is er een verharde streng spieren die niet doet wat ze moet doen. Het voelt aan als een verdikking door de druk en de herkenbare pijn. Door er druk op uit te oefenen ben je gericht op het inactiveren van de spier waardoor die zijn oorspronkelijke positie terug inneemt.
We hebben al verschillende technieken toegepast: triggerpoint compressie d.m.v. aanhoudende druk op het triggerpoint Cirkelvormige knedingen met toenemende druk Warmte applicatie (dit leidt tot ontspanning in de spier) Houdingsadviezen en eventuele oefeningen triggerpoint dry needling
Dit laatste hebben ze enkel op de linkerschouder toegepast, omdat ik een stuk van mijn long kwijt ben durft Sabien niet zo goed te needlen omwille van de beschadiging aan mijn long. Maar met de theracane kan ik enkel blijven proberen al is het elke dag de rest van mijn leven. Als het maar verlichting brengt.
Ik wacht nu op een afspraak bij dokter Hilde mijn revalidatie arts om te horen wat het resultaat is van botscan. Ik zou heel graag eens resultaten hebben van alle onderzoeken. Want nu heb ik zoiets van STOPT DIT NU NOOIT?
Griep, longontsteking, hersenstaminfarct, coma, ossificaties bekken en knieën, blind aan 1 oog, doof aan 1 oor, shunt, krachtvermindering in de armen, rolstoelgebonden, Voetheffer, sonderen, Carpal tunnelsyndroom, NAH, ik kan blijven doorgaan want mijn medisch dossier in Gasthuisberg is ellelang. Volgens mij heb je heel veel terabytes nodig om alles op te slaan.
Het zijn heel wat dingen die ik een plek heb moeten geven en ieder ding heeft zijn plekje en ook al wil ik ze in een verborgen hoekje zetten in de kelder dat lukt me niet want elke keer loop ik ergens tegen mijn grens. Ik kan ergens niet aan, ik kan me niet vooroverbuigen, ik kan me niet genoeg bukken om iets op te rapen, de pijn die ineens extreem aanwezig is. Het is altijd iets war ik rekening mee moet houden en soms wil ik gewoon eens Inge van bijna 5 jaar geleden zijn.
