Even bekomen 8 dagen mijn 2 jongens in huis, spelen, zorgen, praten, activiteiten om dan mijn jongens vrijdag uit te wuiven tot volgende week met gemengde gevoelens en om gisteren mijn Tante Jul te ontvangen. Het werd een super leuke dag. We hebben samen Chinees gegeten en in de voormiddag wou ik rijsttaart bakken maar ik had te weinig rijstpap dus hebben we er rijstflappen van gemaakt. Maar het was wel lekker. Rijstpap gewenteld in bladerdeeg. Het was enorm lekker.
Tante Jul en ik hebben goed gebabbeld en ik heb getoond wat ik kon rechtstaan, stappen en dan terug gaan zitten in stijl en het is me heel goed gelukt. Ze was toch fier op haar nichtje. Mijn tante die weduwe is van nonkel Raf en Nonkel Raf was mijne Peter. Hij is overleden in 2009 en dat was een enorm zwaar jaar want op 6 maanden zijn er 3 mensen van mijn familie overleden.
Mijn broer Bruno hij was 44 jaar, Alvaro 53 jaar de man van mijn meter en dan mijne peter. Het was een heel zwaar jaar. Bij Bruno was het zo plots hij voelde zich niet goed op het werk en hij heeft een hartstilstand gekregen. Ik had geen super contact met hem maar we zagen elkaar op regelmatige basis al was het toen de laatste jaren iets minder. Onze leefwereld lag enorm uit elkaar al is dit geen excuus.
Alvaro zag ik zo om de zoveel tijd maar meestal 1 keer per jaar. Het was een vriendelijke man maar ik kende hem niet zo goed. Hij was zwaar ziek waar hij dan ook aan overleden is. Alvaro een man van Braziliaanse afkomst en een artistiek leven. Hij was pianist en musicoloog toen hij naar België kwam om te doctoreren maar hij kwam naar België werd verliefd en stichtte een gezin.
Mijn peter Raf werkte voor de NMBS en treinen was zijn leven. Hij woonde langs de treinsporen in Drongen een gemeente van Gent en die lijn werd intensief gebruikt voor het treinverkeer van en naar Oostende en Blankenberge. Hij ging in pensioen en werd bijna direct ziek hij heeft gevochten voor zijn vrouw kinderen en kleinkinderen. Ik kan me nog goed herinneren tot de dag hij overleed was ik zijn Bolleke en ik zal dat nooit vergeten. Ik denk er nog soms aan en in de living staat er nog steeds een foto van hem.
Maar terug bij het begin. Toen Tante Jul naar huis ging had oma haar afgezet aan het station en bij het opstappen had ze haar misstapt en verloor ze haar evenwicht. Het station hier in rep en roer en er werd een dokter bijgehaald. Tante Jul werd naar Gasthuisberg gebracht maar ze is gelukkig thuis en ze kan er al mee lachen.
Toen oma me dit doorbelde was ik enorm verschoten en enorm van de kaart. Maar dan begint mijn overlevingsmechanisme begint dan te werken en ik ben dan contact gezocht met Bart mijn neef. Op zo een momenten merk ik dat familie enorm belangrijk is en dat we dan ook aan 1 zeil trekken. We proberen elkaar te helpen en er te zijn voor elkaar en dat is altijd zo geweest.
Er was maar 1 nadeel ik was zo van de kaart dat ik zo goed als alle uren van de nacht heb gezien. Ik ben werd voor de 100ste keer wakker om 6 uur deze morgen en ik ben dan uit ergernis mijn koeien gaan melken, koek en taart bakken, beginnen zaaien en oogsten, enz. in Hay Day tot Lieve er was. Om 8 uur heb ik mijn eerste dut gedaan en om 13.30 was ik echt moe. Ondertussen heb ik de durf om als ik alleen thuis ben in de zetel te gaan zitten en ik heb dan tot 16.10 geslapen. Geen muziek, geen tv op de achtergrond alleen stilte en mn ogen toe. Straks ga ik ook goed slapen hoop ik en dan kan de week weer opnieuw beginnen en hopelijk gaan we morgen 8 dagen naar Pellenberg voor een beetje revalidatie
