Deze ochtend ben ik wat suf opgestaan. Ik voelde me nog moe, ik had hoofdpijn en mijn schouders, bekken en nek deden enorm veel pijn en ik heb dan beslist om mijn conditietraining af te blazen voor vandaag. Ik heb het heel rustig gehouden en ik ben wat blijven plakken op mijn plekje en deze middag kreeg ik bezoek van Simone de vrijwilligster van UZ Pellenberg. Elke donderdag kwam ze langs om even met de patiënten te praten en/of een tas koffie te drinken. Het was een leuk weerzien omdat Simone en ik toch elkaar hebben leren kennen in niet zo natuurlijke omgeving. Ze las op het papier dat ik en Kessel-Lo woonde en zij toevallig ook en dat schept al een band op zich. Ik lag op de 2de kamer en kon niet bewegen en ze vroeg of ze even binnen mocht komen, stelde zich voor en vertelde wat ze kwam doen. Ze verschoot zich een bult toen ik voorstelde om even te gaan zitten want ik ben 1 van de 1ste en laatste patiënten die dit vroeg. Ik was een gastvrij persoon. Sinds toen kwam ze elke week naar mijn kamer om even te praten, mijn jongens, mijn therapie, mijn tegenslagen en positieve ervaringen, We hadden steeds iets te vertellen. Na mijn ontslag is Simone blijven hangen en af en toe komen we eens samen om bij te praten. Wat steeds een prettig weerzien is. Vandaag hebben we vooral veel gelachen en eens achteruit gekeken van hoe we elkaar hebben leren kennen en ook over de aflevering van Radio Gaga op Canvas hoe mooi ze wel was gemaakt. Geen kijk naar al de misère dat de mensen hebben maar kijk mensen met een tegenslag gaan gewoon verder met hun leven en slaan zich erdoor door te blijven vechten ook zal hun leven niet meer hetzelfde zijn, zoals bij mij.
Het was een goede afleiding om mijn pijn te kanaliseren vandaag. De hoofdpijn, de pijn in mijn bekken en schouders de laatste weken zit het weer enorm voor mijn lijfje. Ook tijdens de kinesessie voel ik het verschil en het is soms wel doorduwen om er te geraken waar ik wil en dit ten koste van mijn lichaam.
