Het sportjaar is ingezet. Het werd tijd want ik had er nood aan. De beweging, de sociale contacten, het terug zien van de kliek. Het is een ongelooflijk leuk gevoel. Natuurlijk moeten we hard werken. We moeten werken op kracht, uithouding, en ik moet zeggen deze ochtend deden mijn armen een beetje pijn. We moesten met een basket dribbelen en dan in de ring gooien. Die ring hangt even hoog moest je gewoon basketten en dat is hoog. Het is een oefening die ik niet kan ook al probeer ik. Ik weet niet hoe hoog ik moet gooien omdat ik de afstand en diepte niet kan inschatten en ik kan gewoon niet hard genoeg gooien omdat ik niet genoeg kracht heb in mijn armen. Tja, dat zijn zo van die momenten waar je terug met je voetjes op de grond komt en weet je wat je NIET meer kan. Zo een momenten kom ik vaker tegen en dan is het zeker de kunst om niet achterom te kijken. Ik kreeg ook enkele bemoedigende woordjes. Wat ik ook heb meegemaakt ik blijf gaan. Natuurlijk ik moet ervoor blijven gaan. Want wat ik heb terug gewonnen qua beweging dat geef ik niet op. Daarom dat ik wekelijks hier in het Sportkot ga sporten. Het voelt leuk en 2 uur intensief bezig zijn met je lijf dat niet 100% mee wilt. Ik doe het toch maar he maar het is echt wel belangrijk al was ik niet de meest sportieve van de bende nu ben ik toch iets sportiever. En dat is toch wel een tof gevoel!
