|
Mijn revalidatiejaar bestaat uit 11 maanden hard werken en een maand (augustus) op een laag pitje. Die maand hou ik het vooral rustig maar ik heb wel de nodige therapieën. Maar mijn werkjaar is nu op gang getrokken.
Op maandag heb ik intensief kinesist in Pellenberg, op dinsdag ga ik naar de conditietraining op het Sportkot via CASvzw. Van dinsdag tot vrijdag kinesist aan huis. Psychologe die op regelmatige basis komt,... Alles krijgt zijn normale ritme terug. Elke woensdag en bijna elk weekend zijn de jongens bij me
Ik wil ook mijn jongens kansen geven en ik hoop dat ze dit jaar een leuke hobby kiezen. Lander gaat nu het 4de jaar op rij gaan zwemmen en hij doet dit enorm goed. Het is goed voor zijn zelfvertrouwen en hij leert ook contact leggen met andere kinderen buiten de school. In zijn groep zit ook een vriend van school Simon. Elke week gaat Laurens mee. Laurens is een student die dit graag doet met Lander en hij probeert dit te combineren met zijn weekendwerk en zijn studies. Om de zoveel weken kan het gebeuren dat Laurens niet kan meegaan maar dan vraag ik Tom de papa van Simon om Lander mee te nemen. Lander vind dit reuze fijn.
Volker is nog in zijn twijfelfase. Een vriend heeft gevraagd om mee naar de Chiro te gaan of hij zou ook eens willen proberen te tafeltennissen. Morgen is het zover hij gaat voor de eerste keer tafeltennissen en 27 september gaat hij naar de Chiro. Ik hoop aan de ene kant dat hij voor de Chiro kiest omdat dat heel goed is voor zijn zelfvertrouwen, sociaal contacten en het belangrijkste is hij kan er spelen en ravotten. Wat ik super zou vinden.
Maar nu is het belangrijk dat ik me 100% inzet. De rolstoel is nu echt voor altijd. Stappen van mijn bed naar het bad is mogelijk, staan aan de kast is mogelijk mits ondersteuning en de rest van het stappen zal therapeutisch blijven. Ik had gehoopt dat mijn 2 chirurgen gingen zeggen we kunnen iets doen aan die ossificaties. Maar dat is niet mogelijk en als ze iets doen dan kan ik ook niet meer staan of op een veilige manier een transfer doen vanuit mijn rolstoel naar het bed of gewoon stappen mits ondersteuning naar mijn bad. Ik geef dat niet af. Ik moet nu nieuwe doelen stellen en dat zal gebeuren vanuit de rolstoel en niet meer met het doel zelfstandig te stappen of echt rechtop te staan. Het is zoeken naar nieuwe dingen om mijn leven iets gemakkelijker maken. Ik hoop binnenkort een tijdje naar Pellenberg te gaan op weekdagen om bepaalde dingen te oefenen en aan te leren. Het is nu gewoon wachten op een datum en dan zal ik mijn weg vinden naar meer zelfstandigheid.
|
