Je kan het niet geloven maar een mens kan toch niet blijven pech hebben? Het is alsof ze mij altijd willen hebben. Ik had vandaag met mijn rolstoel verdeler afgesproken om de Wheeldrive van Handicare te testen. Afspraak tussen 13 uur en 16 uur was ik paraat. Iets na 13uur ging de bel en Sabrina de gezinshulp was er om open te doen terwijl ik nog mijn laatste hapjes nam aan mijn broodje. Ik zag al aan de rolstoel toen hij binnenkwam dat het foute boel was. De rolstoel oogde kleiner dan de mijne en het was een vaste voetplaat.

Ik ging er in 1 vlotte beweging inzitten via mijn bed en ik kon al niet diep genoeg in de stoel zitten. Ik kon vooral mijn rechtervoet niet op de voetplank krijgen.

Pech Inge het gaat niet door. Op korte termijn kan ik geen aanpassing krijgen. Ik zal 2 dagen Limburgen in mijn eigen rolstoel.

Ik had nochtans gehoopt op de Wheeldrive want die zou me zoveel zelfstandiger maken. Ik zou dan zelf de jongens kunnen ophalen op school en ik zou dan ook alleen de stad in kunnen zonder een tweede persoon. Gewoon omdat ik niet genoeg kracht heb in mijn armen. Na 50 meter ben ik al zo traag als een slak en moet ik gewoon opgeven.

Een elektrische rolstoel hoor ik iedereen zeggen. NEEN dat wil ik niet ik heb het nooit gewild en nu wil ik het nog steeds niet en ik denk dit dat nooit zal komen. Dat is iets voor mensen die zwaarder getroffen zijn dan ik. En ik denk altijd 'wat je zelf doet doe je beter'.

Vorige week zat ik al diep en dan denk je ik kom er stilletjes aan uit dan krijg ik steeds een trap. Ik vraag me dan ook altijd af waarom ik. Ik had het zo gehoopt.

Blijf ik nu pech hebben? Moet ik maar blijven afgeven en blijven knikken? Ik vind het echt niet fijn meer. Een mens kan toch niet blijven slikken?

Volgende week zal ik meer weten hoop ik dan weet Wim meer en weet ik misschien of het op mijn stoel gemonteerd kan worden. We zullen zien.