De laatste 3 weken van de vakantie zijn ingegaan en er staan nog heel wat dingen op het programma.

Maar af en toe mag het ook eens iets anders zijn. Soms zoek ik op internet grappige foto's of video's. Soms krijg ik ook de video's binnen via Facebook en ik moet zeggen af en toe zitten er wel heel goeikes bij. Bv. deze

De beelden spreken voor zich want mijn Portugees is niet echt fantastisch. Het is van een Braziliaans Tv programma.

Weet je mijn rolstoel heeft een dubbelgebruik. Gedurende de dag zit ik erin en s'nachts als ik in bed lig word de rolstoel gebruikt als nachttafeltje. Hij wordt dan gebruikt om dingen op te leggen de tablet, GSM, medicatie doosje,… best wel handig. Al vind ik het soms wel vaak heel confronterend. Wakker worden en hem zien staan en voelen, het doet echt niet goed want dan besef je dit is voor altijd. Voor altijd!!! wat moet ik dan denken. Ik denk dan aan de dingen die ik niet meer kan of die ik aan me voorbij moet laten gaan omdat… Zondag was er bezoek en die persoon heb ik leren kennen in Pellenberg. Ik vroeg toen hoe hij in het leven staat met zijn blijvende handicap. Een zeer gewaagde vraag moet ik zeggen. Maar er kwam zeker een toffe discussie op gang. We weten alle 2 van waar we komen, we zijn alle 2 ouder en gescheiden na een zware periode van ziek zijn, herstel en revalidatie. Ik ben niet alleen toen ik vertelde over mijn ervaring. Hij is nu de papa die raar stapt en zijn hand niet kan gebruiken en ik ben nu de mama in een rolstoel. Dat zijn de zichtbare nadelen we zijn ineens een persoon geworden met….

Maar hoe ga je er als persoon mee om?

De soms wel donkere gedachten van waarom ik? Waar ik nooit een antwoord ga op vinden. Ik heb er met nog maar weinig mensen over gepraat maar soms denk ik 'ze hebben zo hard gevochten voor me, waarom?' Het is zeker de moeite waard want ik ben blij dat ik mijn jongens nog heb. Hij heeft ook zijn kinderen nog en daar hebben we allebei voor gestreden. Ik heb papieren van LEIFF maar ik heb ze niet laten registreren maar de gedachte stelt me gerust dat ik die keuze wel ga hebben. Ik neem ze niet dagelijks of wekelijks vast en ik moet heel hard nadenken van waar ze liggen. Maar ze zijn in huis en dat is geruststellend. Raar he dat een mens zo een 'dubbele' gedachte heeft.

Ik weet wel als ik iets voor heb en ze zijn zeker dat het een achteruitgang is van mijn fysiek dan hoeft het niet meer. Ik zal vechten maar ik weet niet of ik dat nog wel wil. Ik heb gevochten voor waar ik nu sta en dan zeg en denk ik 'geen 2de keer.