Dit is weer een stukje van lang adem want mijn jongens waren thuis en daarom dat het wat langer duurde.

Deze dagen ben ik vooral mama. Een mama voor Volker en Lander en die rol bevalt me wel. Al begint de antibiotica voor mijn blaasontsteking door te wegen. Zaterdag zal een slaapdag worden en ik zal eens deftig bij slapen.

Ik was naar de uroloog geweest dinsdag op controle voor de opvolging van het zelf sonderen van mijn urine. Gewapend met mijn plasdagboei vertrok ik met DAV. Even inschrijven en dan op weg door de lange gangen van Gasthuisberg. Volg de beige pijl stond er op het papier dat ik kreeg bij mijn elektronisch inschrijving. Ik ging op weg en net aan die deur is er geen automatische deur. Maar er was een vriendelijke man die de deur openhield. Ik heb me aangemeld en ik ik kon wachten in wachtruimte A. Na een half uurtje 3 kwartier was het aan mij. De verpleegster die ik al gehad had was er ook en we babbelden een beetje over koetjes en kalfjes en onze kinderen. Ze heeft 3 kinderen en de jongste haar naam is Inge. Ik wist dit nog van de vorige keer dan kwam ze stiekem zeggen dat ik een mooie naam had want haar dochter hete ook Inge. Ik werd goed gekeurd en ik moet laten bloed prikken om mijn Vitamine B te controleren. Het kwam allemaal in orde en om 11 uur had ik alles achter de rug. Nu is het wachten op mijn resultaat van het bloed. Ik ben nu bijna 4 dagen verder en ze hebben niets laten weten. Dus niets aan de hand denk ik.

Lander en Volker zijn er nu en het is echt leuk ze zijn enorm gedreven ook al maken ze wel eens ruzie het is toch fijn ze in de buurt te hebben. De grootste is behulpzaam en heel zorgend maar hij zit soms zo snel op zijn paard. Hij heeft soms een gedacht en zo zal het gebeuren. Wat niet altijd kan. Hij komt op voor zijn broertje en kan enorm lief zijn maar hij kan evengoed enorm uithalen naar zijn broer. Hij kan ook enorm fars doen en een grote mond opzetten maar dit pik ik niet en dan vliegt hij even naar zijn kamer om tot rust te komen. Ik heb dit nogal geschreven maar het is heel belangrijk hoe je soms dingen benaderd en straffen is niet altijd even effectief. Soms vraagt hij een boekje om in te lezen van de winkel (een stripverhaal) en ja soms kan hij dit krijgen maar andere keren niet. Hij moet dit een stuk verdienen. Deze week ga ik straks het verdict laten weten aan de jongens en ik denk dat ze deze week geen strip krijgen. Er zijn grenzen. Volgende week krijgen ze een nieuwe kans. Maar toch vind ik dit moeilijk om ze dingen te ontzeggen. Ik wil ze overstelpen met liefde, geschenkjes,… Maar dit is een verkeerde boodschap natuurlijk. Ze kunnen niet alles krijgen maar af en toe mag je ze even verwennen. Zo koop ik lekkere dingen als ze komen een koek, een chips, fruit dingen die ze lekker vinden. Het moet een gezonde mix zijn van gezonde voeding en af en toe iets hartig. Volker en Lander zijn wel 2 kerels die graag een stuk fruit hebben. Na de warme maaltijd kunnen ze een klein blikje cola 150ml krijgen, en als het op is dan is er sap of water. Volker staat op en drinkt een chocolademelk en eet vaak een stuk fruit en Lander zal al snel naar corn flakes grijpen.

Het is nu zaterdag en Darwin mist haar jongens. Ze zit naast me al een hele tijd en ze vraagt aaikes en knuffels. Ze vindt die drukte van de jongens super.

Deze week waren er 2 gebeurtenissen die ik wil delen. We starten bij Lander

Lander zat in de zetel en ik zat langs hem. Darwin kwam aan mijn been aaien en ik vroeg Darwin op mijn schoot. Darwin springt erop en ik zei tegen Lander ga een beetje gewoon zitten wie weet komt Darwin bij je zitten? Lander ging snel gewoon zitten met zijn beentjes bij hem zodat Darwin de ruimte kreeg en ze ging bij Lander zitten Lander heeft ze zitten aaien en knuffelen en je zag aan zijn snoet dat hij genoot. Het was zo mooi. Mijn stoere Lander met een groot hartje voor Darwin, het was zo mooi en als hij geniet en Darwin geniet dan geniet je zelf ook. Het geeft je een heel warm gevoel vanbinnen

die avond vloog ik in bed en Lander kwam even bij me liggen. We hebben samen een boek gelezen. Tip de Muis viert Kerstmis. We zijn er op tijd bij.

Volker en de bureaustoel:

Volker was op en neer aan het huppelen in de bureaustoel en toen begaf het pomp systeem het om de stoel hoog of laag te zetten.

• Hij zei met een klein hartje Mama ik kan niet meer omhoog de stoel is stuk.

• Ik bekeek hem en zei Oh kijk nu ben jij een dropke

• Na een tijdje en na wat gefrutsel aan de stoel had hij de pomp kunnen fiksen en zei ineens Kijk ik ben geen dropje meer.

Het leuke was de kinesist was hier en Martine de gezinshulp. Het was zo zacht en lief Volker en Lander hebben een sponzen hartje (van wie zouden ze dat hebben).