Het is vandaag voor alle belgen Nationale Feestdag Het is de datum waarop in 1831 de eerste koning der Belgen, Leopold van Saksen - Coburg - Gotha, de grondwettelijke eed aflegde als Koning en dat alle Belgen een dagje vrij krijgen. De winkels zijn gesloten en in onze hoofdstad Brussel is het nationale defilé voor het Koninklijke Paleis met natuurlijk onze koning.

Het maakt dat ik ook geen kine heb en dus een dagje vrij. Straks komen de jongens bij me om 6 uur en ik ben er enorm blij om mijn 2 spruitjes terug te zien. 

Deze week gaan we dan ook ons stiftenprojectje doen. Ik zie het wel zitten met mijn 2 kerels. Ik heb voor hun kamer ook rekjes gekocht. En woensdag en vrijdag gaan we de kamer op orde zetten. Het tafeltje gaat de kelder in en de rekjes krijgen een plekje op hun kamer. Er komen leuke kadertjes met helikopters en kunstwerkjes. Op hun bed liggen leuke dekbedovertrekken van de Minions. De bedoeling is ook dat ze een Minion muur krijgen met zelfgemaakte Minions. Maar dit zit nog een beginfase.

Deze week heb ik een heel gevoelige periode en om het minste komen de tranen naar boven. Ik ben duidelijk nog niet ver in mijn verwerking. Mijn psychologe vertelde me dat er speciale strandrolstoelen zijn in Mariakerke een deelgemeente van Oostende. Ondertussen zal bijna elke badstad zo een strandrolstoel in hun bezit hebben. Het was echt iets voor mij. Neen ik wil dit niet. Waarom niet vragen mensen zich af. Ik wil dit niet alleen al de transfer rolstoel- strandrolstoel bij mensen die ik niet ken en mensen die niet weten hoe ze Inge moeten hanteren om de pijn zo minimaal te houden. En dan nog eens met zo een bombastisch ding het strand op. Mensen moeten me duwen en als er iets gebeurt dan sta ik daar en kan ik niet eens weg. Mensen die dit nog nooit gezien hebben staren het hele gedrocht aan en al die aandacht heb ik niet nodig.

Al zou ik heel graag eens naar zee gaan om eens te kuieren langs den dijk en een ijsje te eten, een terrasje te doen met een drankje, een wandeling over de pier met meeuwen die gieren en fladderen rond je hoofd. Het is 5 jaar geleden dat ik dit nog eens heb gedaan. De laatste keer dat ik het strand heb gezien en gevoeld was in 2010 in Oostduinkerke en Nieuwpoort. Toen zijn we met oma naar zee gegaan. Oma voelde zich niet zo fit en ze is veel in het vakantiehuisje gebleven maar We hebben ons als gezin enorm goed geamuseerd. We zijn gaan zwemmen, we zijn naar Plopsaland geweest en we hebben veel ijsjes gegeten op en aan het strand. Dat was echt een fijne vakantie.

Ik koester zo de momenten die ik heb gehad met de jongens toen ik nog rondliep. Ik had zo een leuke tijd met de jongens maar nu zijn mijn momenten veel intenser. Ik ben er niet zo vaak mee bezig maar nu krijg ik het weer op mijn brood. De rolstoel en de andere beperkingen die liggen me soms heel zwaar op de maag. Ik mag niet terug denken aan vroeger want ik leef nu en mijn rugzak is nu net iets gevulder dan vroeger. Het zit nu gewoon in mijn bagage dat ik moet sleuren. Ik ben nog steeds Inge alleen kom ik nu met een pakketje.

Dat ik een handicap heb en een NAH dat weet ik ondertussen wel en mensen moeten dat niet steeds in mijn gezicht smeren. Ik probeer er te zijn voor mijn omgeving en mijn jongens en die 2 zijn super belangrijk en komen op de eerste plaats en dat zal altijd zo blijven. Ik zal ze de kansen geven waar ze recht op hebben en zelfs meer. Ik ga ze niet rotverwennen maar ik ga ze allebei overdonderen met heel veel warmte. Mijn 2 sterren ze verdienen alle twee het allerbeste.