Ik ben nu al een tijdje thuis meer dan 3 jaar en beginnen de dagen op elkaar te lijken? Ja en vooral neen, alle dagen zijn anders. Ook al komen sommige dingen ook wel terug in mijn planning. Maandag Pellenberg, dinsdag en donderdag Yasmine de kine, op woensdag Lisa en vrijdag Annemie. Dat lijkt een beetje op werken dat komt ook dagelijks terug maar mijn werkuren duren minder lang. De rest van de week moet ik een beetje strategisch plannen. Woensdag op schooldagen komen de jongens in het weekend de jongens, elk 4de weekend zijn mijn jongens bij hun papa enz. tijdens de vakatie zijn ze bij me en dan zijn mijn dagen zeker anders.

Zoals nu, de jongens zijn bij me maar ik moet zoeken naar de beste oplossing voor het 'leefbaar' te houden voor mij. Teveel drukte is niet fijn voor mijn toch beschadigde hersentjes. Niet fijn om er steeds reken mee te moeten houden.

Volker is vandaag bij zijn vriend Domien gaan spelen maar in de voormiddag was Domien hier en dat was wel leuk. Dan had ik even tijd met Lander alleen en ik had kine. Lander en ik hebben gespeeld en een beetje gelezen want we oefenen elke dag een paar woordjes. We schrijven ook en maken rekenenoefeningetjes. Niet elke dag want het is vakantie. Ik zoek ook op internet een paar dingen die hij online kan doen want dat vind hij wel leuk. Carcassonne, uno ik ben weer dik onderuit gegaan. Lander was super trots op het resultaat en het was vooral leuk. Maar zo een dingen maakt dat mijn dagen toch wel gevarieerd zijn al moet ik zien dat de input gedoseerd is en blijft. Het lawaai van buitenaf auto's, treinen,… het lawaai van de TV van de jongens op 7 gebabbel. Het zijn dingen die niet allemaal kunnen op 1 moment want duurd dit moment 2 uren dan zegt mijn hoofd stop en dan wil of moet ik me bijna afsluiten van mijn omgeving. Als ik dan terug bij de pinken ben een uurtje later en het is nog steeds een chaos van lawaai dan kan het zijn dat ik er even met de grove borstel erdoor ga. Dan geef ik de jongens een plekje met een geluidje op Ingemaat.

Hoe fars ik ook was met het overbruggen van mijn trap mag ik van Annemie de sprong niet wagen vrijdag. De kans is dat er iets is geraakt in mijn knie. Hij maakt lawaai, ik kan mijn knie nog minder strekken af plooien en hij doet pijn. Ik moet mijn knie de nodige rust geven en hopelijk is volgende week alles terug bij het oude.