Op maandag ben ik weer paraat om naar Pellenberg te gaan en dit gebeurt al maanden. Ik kijk er naar uit en geef me dan ook meestal 100%. Die maandagochtend was niet anders , de Nu-step, statafel en stappen.

Elke week kom ik er mensen tegen die getroffen zijn door een hersenbloeding een hersen(stam)infarct of een ongeluk. Het is een uiteenlopende groep van jonge en oudere mensen want op al deze zaken staat geen leeftijd. Ik was zelf 36 jaar toen ik mijn hersenstaminfart kreeg. Alles loopt goed al was ik een beetje stil vandaag en toen kwam ik thuis en stond ik even stil bij alles.

Als ik daar ben dan word ik geconfronteerd met alle erge dingen in het leven. Zo is er een toffe jongen en die is nu aan het revalideren van 20 jaar en een andere kerel van 18 jaar. Zo jong en dan krijg je zo een bagage mee er zijn ook veel oudere mensen maar bij, mensen van mijn leeftijd en dan denk ik 'het is niet eerlijk'. Ik krijg dan precies een flashback van hoe het was toen ik daar was. Het was er niet slecht maar het was zo hard allemaal. Oefenen, oefenen en oefenen dat was wat ik moest doen en in tussentijds verveelde ik me te pletter. Ik was echt alleen dan en dan kon je beginnen nadenken over wat, wanneer, hoe,… Vandaag toen ik die jongens zag kreeg ik het al bang in hun plek en dan dacht ik potverdorie Inge waar sta jij nu in deze wereld?

Ergens onderaan de ladder waar ik vroeger wel op stond en nu niet meer. Af en toe ga ik een trapje vooruit en nog een trap en dan schuif je er ineens terug er vanaf en dan voel je je ineens gefaald.

Ik voel me op alle gebieden gefaald het feit dat ik geen full-time mama meer kan zijn maar als de jongens er zijn dan ben ik echt heel gelukkig en doe ik er alles voor.

• Ik zorg dat ze lekkere en gezonde dingen kunnen eten:

• Onbijt kunnen ze eten cornflakes, brood, yoghurt of fruit.

• 10 uur een stuk fruit of een koek

• 12 uur warm eten groenten vlees/vis en patatjes

• 16 uur iets lekkers maar het tegenover gestelde van deze ochted

• 17.30 uur brood en beleg

• rond 20 uur als ze er zin in hebben en niet elke avond een snel hapje.

En dan gaat de keuken onheroepelijk dicht tot de volgende dag.

Ik geef niet rap straf maar af en toe stuur ik ze even naar hun kamer om even rustig te worden voor het uit de hand loopt. Even afzonderen kan geen kwaad.

Ik knutsel af en toe iets met mijn jongens en meestal heb ik een mooi resultaat. Automatisch gaan we dan samen genieten want we praten, overleggen van wat wil jij en wat denk ik. Samen zoeken naar oplossingen. Zowel ik als de jongens genieten daar van. S' avonds kijken we vaak een filmpje en dat is echt tof om te doen. Lander is in zijn Madagascar periode en Volker in zijn Rowan Atkinson periode. Het is zo fantastisch als we samen dingen doen en bereiken. Binnenkort gaan we een dino-periode in met de films van Jurassic Park. Wie weet wat de tijd nog gaat brengen maar zolang ik plannen maak samen met mijn 2 kerels zit ik op een goede lijn. In de vakantie gaan we naar een pretpark en dan hoor ik wie er mee gaat An, Els, Marc zalig gevooel lijkt me dat. Maar nog een dikke14 dagen en dan gaan we de vakantie sfeer tegemoet.

HET ZAL ONS DEUGD DOEN!!!