De dagen kabbelen rustig verder terwijl de wereld aan het voorbij razen is. Ik hoor en voel langs vele kanten dat de werkdruk iets hoger is geworden want het werkjaar is bijna voorbij. Er moeten nu dingen worden afgewerkt. Zelf ben ik ook aan het zoeken naar een beetje rust. In augustus kies ik ervoor om niet naar Pellenberg te gaan. Sabien is dan in verlof en dan neem ik het er me ook van. 4 of 5 weken gaat mijn revalidatie wel door maar wel thuis van maandag tot vrijdag. Ik ga vooral genieten van mijn kerels. In juli blijf ik wel naar Pellenberg gaan. Maar in september vlieg ik er weer helemaal in en hopelijk heb ik tegen dan wat meer nieuws en mag ik 3 à 4 weken gaan revalideren in Pellenberg maar dan opgenomen. Alles eens recht trekken en alles herbekijken. Het is dan ook de bedoeling dat al mijn nieuwe werkpunten op papier staan. Want dat de uitkomst anders is dan verwacht is zeker en ik moet alles herzien samen met de kinesisten en mijn revalidatieartsen om het maximum eruit te halen.

Lander mijn jongste spruit is op klaskamp geweest met school. Ze zijn naar zee geweest met de gehele klas. Ze zijn ook naar Sea Life geweest en zo te zien was het er super tof. Spijtig dat ik het moest vernemen via mijn sociale media. Ze hadden me 'vergeten' verwittigen om dan te horen dat hij op woensdagmiddag naar huis komt het uur is op zich een groot vraagteken. 12 uur of 12.30 uur of zelfs later dat is blijkbaar geen evidentie. Gelukkig heb ik een mama kunnen bereiken om goed te kunnen afspreken. Pas rond 16 uur komen ze toe met de trein. Los het zelf maar op denken ze daar aan de overkant en ik heb het opgelost ik ga Lander hier oppikken aan het station samen met Volker. Ik dacht dat je als ouder rechten hebt maar ook plichten en je hebt als ouder het recht om dingen te weten maar je hebt als ouder ook de plicht om dingen te zeggen of te doen. Ik heb het recht om te weten waar mijn kleine ventjes naar toe gaan en zeker als ze gaan slapen ergens met school ook een eventueel een contact adres en gegevens. Maar blijkbaar is dit geen evidentie. Tja, scheiden doet lijden maar af en toe moet je toch eens nadenken, ze ne.

En zo blijf ik maar verder kabbelen de ene keer is het rond mijn ex partner die de spelregels niet goed weet of het nu zijn verstand is die wat wat mank werkt het maakt niet uit. Maar ik kabbel nog liever verder met de jongens en mijn revalidatie want daar weet ik wat ik ook doe ik geraak er wel.

Vandaag heb ik met Volker een canvas gemaakt met gesmolten wasco's. Het zijn geen gestructureerde figuren maar een hoop vlekken bij elkaar en die door elkaar lopen. Volker is super trots op zijn resultaat. In het weekend ga ik een poging doen met Lander maar met grotere stukjes wasco. Met de haardroger of een warmtepistool moet je zien dat het niet weg vliegt maar ook niet te dicht bijhouden anders kan het verbranden. Op het einde is er wel een leuk resultaat te zien. Ik heb 3 kleine canvassen 20cm – 20cm. Ze krijgen een plekje in de gang of de living. Ik ga ook een grotere maken met gewoon wasco's op de canvas te plakken en te doen smelten. Het is volgens mij een mooi effect maar ik heb het niet zelf bedacht. Ik ben lid op de creatieve sociale media site Pinterest. Zo hebben we al eens ballonnen gevuld met Play Doh en zo maak je een stress-balletje, een geel mannetje uit 'De Verschrikkelijke Ikke'. Af en toe vind ik het wel leuk om eens dingen te doen met de jongens gewoon samen iets maken is het bakken, kleuren, samen te lezen, knutselen het maakt niet uit. Het is af en toe ook eens leuk om alleen iets te doen met Volker of Lander. En het allerleukste is als ze trots zijn op hun resultaat en dit willen delen.