Iedereen weet dat Inge vlijtig meedoet met sociale media, Facebook, Bloggen het kent geen geheimen meer voor Inge en ik doe het ook wel graag. Bij mijn blog kan ik mijn gevoel leggen en zo hoop ik ook iets positiefs uit te stralen. Het is niet de bedoeling om te zagen of te klagen maar om mensen toch wel een beetje hoop te geven. Ik weet het is er wat het is en het is me gewoon overkomen maar er zijn mensen die erger getroffen zijn dan ik. Ooit heb ik gehoord van een man die ook in een rolstoel zit na een duik op een zandbank en zijn nek brak. 'iedereen heeft wel iets waar ik niet mee wil ruilen'. Het klopt ook er zijn ergere dingen in het leven. Ik ben blij dat ik nog normaal kan praten met mijn jongens, ik ben blij dat ik zelfstandig kan leven, ik ben blij dat… maar er zijn zoveel ergere dingen: een ervaring, eindeloos lijden, zware emotionele tegenslagen het zijn dingen die ik niet wil meemaken. Door doordacht te werk te gaan heb ik een aangenaam leven. De pijn die er wel is maar 'onder controle'. Ok ik neem heel wat medicatie maar ik probeer dit wel op het minimum te houden. Zo heb ik een soort medicatie dat behoort tot 'wat als de pijn te fel word en blijft aanslepen'. Dit pak ik als het echt niet te doen is. Ik ben trots op mezelf want ik heb net mijn doosje weggegooid het was over datum. Er waren er 2 uit. Als ik dat nam omdat ik teveel pijn had dan was dit s' avonds voor het slapen gaan zodat ik toch wel een relatief goede nacht had. Op dit moment moet ik een katapult kussen testen en mijn poep doet enorm veel pijn en nu weet ik ook waar mijn zitknobbels zitten en ja als ik zo een ganse dag moet zitten het is geen pretje. Ik ben nu aan het zoeken naar een goede tussen oplossing. Op het kussen zitten en dan naast me neer leggen en op mijn vertrouwde kussentje gaan zitten. Gelukkig kan ik die transfer goed maken. Deze middag gaan informeren in de thuiszorgwinkel van wat en hoe. Maar eerst zien wat Pellenberg zegt.

Een katapult kussen wat een uitvinding.

Ik ben blij dat ik even dingen kan testen en zien hoe het me bekomt. Het belangrijkste is is meer comfort en kan ik er dingen beter mee. Eerst had ik een ziekenhuisbed in bruikleen van het ziekenfonds maar naarmate de tijd vorderde kwam ik tot het besef dat het bed voor altijd ging zijn dus een eigen bed gekocht met steun van het VAPH, badlift hetzelfde verhaal. Knijptang heb ik zelf aangekocht met eigen middelen. Speelgoed zoals Thera-Band zijn door eigen middelen of via mijn kinisist en zo is het wikken en wegen van wat en hoe. Ik ga wel steeds naar de thuiszorgwinkel van mijn ziekenfonds omdat ik dan ook een korting geniet. Weet je alle beetjes helpen.

Weet je wat ik gevaarlijk vind aan shoppen het is zo verslavend maar ik weet mijn rem staan. Maar je kan ook op medisch gebied shoppen en dat is pas erg. Je hebt niet het antwoord dat je wilde en dan vlucht je naar een ander ziekenhuis en wie weet krijg daar wel te horen wat je wou horen en voor je het weet word je gevolgd door 2 of 3 artsen die elk op zich denken dat ze goed bezig zijn. Je krijgt overbodig veel medicatie en je hebt het gevoel dat je van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Voor mijn bekken en knieën had ik 2 dokters en die zijn weggegaan uit Pellenberg en ik kreeg 2 nieuwe artsen die alle 2 hetzelfde zeiden over mijn knieën en bekken. En daar stopt het verhaal bij me. Ik heb me wel geïnformeerd maar ik heb geen stappen ondernomen. Ik kan naar oneindig veel dokters gaan maar volgens mij heeft het geen nut. Het is ook te zien in welke situatie dat je zit de ene aandoening is de andere niet en moet je berusten in je lot NEEN dat moet je zeker niet maar je kan wel opboksen vanuit je eigen situatie naar een beter uitkomst. Niet altijd van wat je in gedachte had maar toch beter. Ik kom ook van een toestand waar ik niet kon niet praten niet kon bewegen en nu kan ik praten als de beste zoals vroeger ik kan mijn linkerhand perfect bewegen maar ik heb niet alle kracht maar ik kan een fles opendraaien (niet alle flessen bv. flessen of potjes met kinderslot). Ik ben nu wel kracht aan het bij kweken in mijn armen en schouders. En tja dat is iets van lange duur maar ik blijf vechten voor mijn jongens en zeker voor mezelf.

Straks komen ook mijn 2 kerels en ik kijk er enorm naar uit mijn 2 kerels terug bij me te hebben het is maar tot morgen maar ze zijn toch even bij me. We gaan er een toffe 2 daagse van maken met een leuk doe programma. Ik denk dat we even gaan knutselen met wasco's.