Vandaag ben ik opgestaan met barstende koppijn.L Ik voelde het al opkomen vorige nacht, ik was wat onrustig en ik was al veel wakker geworden. Opstaan en dan vrij direct de ochtend medicatie met een pijnstiller. Gisteren had ik al een huisbezoek van de dokter aangevraagd voor vandaag op aanvraag van m’n verpleging.

Aangezien ik niet voel dat ik moet plassen en m’n urine nogal blurrie zag werd de raad van de dokter ingeroepen. Ja, lap ik heb een urineweginfectie. Weeral antibiotica. Het is toch wel een ambetant iets voor hebben en dan niet voelen wat er aan hand is. Ik ben dan ook altijd een beetje boos op mezelf. Ik neem toch Uro-Cran veenbessen, ik drink genoeg ook water. Het is zo raar nu ja sinds m’n voorvalleke heb ik een verhoogde kans op een urineweginfectie.

Maar ik was begonnen over mijn hoofdpijn het heeft een hele dag gesluimerd en ik heb in de voormiddag een pijnstiller meer genomen om dan te merken dit heeft niet het gewenste resultaat. Was het door gisteren te gaan sporten waar ik m’n schouders en in het verlengde m’n nek heb geforceerd? Het is een groot vraagteken m’n dokter heeft eens gekeken maar daar licht nu weer een ander probleempje aan de achterkant van mijn schedel en enkele spieren heb ik geen gevoel, maar er is 1 troost ik voel mijn schouders toch. Hopelijk is m’n hoofdpijn morgen voorbij en ik zal heel blij zijn als ik m’n bed zie en voel zodat ik mijn ogen kan sluiten en morgen zeggen ik ben weer 100% fit.

Vandaag is ook een grote dag want m’n Tante Non wordt vandaag 81 jaar. Tante Non was 1 van m’n grootste fans toen ik aan het revalideren was. Ze belde elke dag om te horen hoe het was, wat ik had gedaan en ze heeft vele tranen opgevangen. Toen ik ze zag als ze op bezoek kwam was ik altijd super blij. Ze maakte vaak de reis van Gent naar Leuven. Eerst de tram naar het station in Gent om dan een uur te treinen en dan de bus naar eerst Gasthuisberg en dan Pellenberg om dan na een uurtje terug dezelfde weg terug te nemen. Soms koppelde dit bezoekje aan een bezoek aan oma. Tante Non is 1 van de oudere zussen van mijn mama en Tante Non zal mijn Tante Non blijven voor altijd. Ik noem haar al vanaf de eerste dag dat ik kon praten Tante Non. Als ik praat over haar dan praat ik over mijn Tante Non. Zalig he zo een madam in de familie.

Wat ik me het meeste herinner aan haar is als kind elke woensdag gingen mijn zus Els en ik naar daar en was ze een stuk onze opvang voor de woensdag namiddag. We gingen dan de klas naast haar bureau kliederen op een bord, Ze heeft me leren breien omdat ik linkshandig ben ( ik kon de basis maar ik bakte er niets van), ze heeft me een week ofzo voorbereid op mijn herexamen1 frans in het middelbaar en ik was erdoor. Elk jaar kwamen we met de familie een keer of 2 samen en dit was steeds bij Tante Non omdat ze de plaats en de  ruimte had. Het was altijd super tof, spelen met de neven en nichten die allemaal ouder waren dan ik. In de turnzaal, buiten op de family-swing. Het was steeds echt plezant en ik kijk er met nostalgie op terug.