Sinds 2011 is het alsof m’n leven uit routine bestaat. Alle dagen lijken op elkaar, denk ik.

Ik word wakker, de verpleging komt, ik neem m’n medicatie, ik drink iets, ik lees of speel iets, kine,… Af en toe komt daar eens tussen dat ik naar Gasthuisberg moet, zoals gisteren. Met m’n gezinshulp Ilse gingen we op weg, ik had DAV geregeld als vervoer. De wonde geneest fantastisch goed het is nog een klein gaatje 1 cm en er moet geen wiek meer in. Enkel Flaminal en de punt van een kompres zodat ze kan opgroeien. Over 5 weken moet ik terug op controle. We zijn aan het afronden en dan ga ik er weer helemaal voor.

Maar de weken en weekend vloeien in elkaar. Elke ochtend sta ik tussen 6.30u en 7u op. Ik word geholpen door de verpleging, verzorging van de stomawonde, broek, trui, kousen en schoenen aandoen,… en in de rolstoel gaan zitten. Ook al doe ik dit laatste zo goed als zelfstandig. Ik ben blij dat ze er zijn mijn Lieve, mijn Patricia, mijn Michiel, Stacey, Lien, Caroline, Kathleen, Els… Die zorgen dat ik de dag deftig kan beginnen en/of eindigen.

Elke week naar Pellenberg en naar het sportkot,… Op maandag namiddag, woensdag voormiddag en vrijdag namiddag gezinshulp, dagelijks kine van Jozefien, Lisa of Annemie. De dagen vloeien in elkaar. Ik kijk bitter weinig tv, omdat ik het gevoel heb dat ik er niet aan toekom om tv te kijken. Ik ben nog vaak bezig met dingen te doen maar die dingen “moeten” dan wel gedaan zijn. Zoals het schrijven van deze blog.  Ik doe dit heel graag maar soms zegt mijn hoofd neen en dan krijg ik niets op papier gezet maar dan doe ik er een paar dagen over eer ik een stukje af heb. Het ene zekere wat ik dan heb is de titel.

Maar sinds 2011 bijna 4 jaar geleden is mijn leven vrij gestructureerd geworden en dat is soms wel beangstigend. Eten om 17.30u: wat gedaan als je later moet eten? Dan eet ik veel een snack of dan laat ik m’n eten gewoon vallen. Gelukkig eet ik s’ middags iets gezond. Woensdag en in het weekend (gewoon als m’n jongens er zijn eten we vrij gezond en op regelmatige basis).

Maar zoals ik al zei de weken gaan voorbij en de dagen vloeien in elkaar de ene dag heb je veel te doen en andere dagen bijna niets maar elke dag komt er toch iemand aan huis. Ik vind het fijn als er vrienden komen en ik vind het fijn dat ik af en toe m’n rust krijg. De dagen van Inge ze zijn niet meer zoals vroeger want het is pas als je het niet meer kan dat je dingen gaat missen.