Ik had er lang naar uitgekeken maar vandaag mocht en kon ik terug naar Pellenberg. Ik zag er enkele oude bekenden Peter, Sabien heel kort, Vera, Martine,…

Met een klein hart ging ik in het busje van DAV richting Pellenberg. Ik ben toen me gaan inschrijven en het is nog steeds dezelfde routine die ik moet volgen. Hop naar het 2^de verdiep. Eerst even langs de opnamedienst waar Vera en Martine werken voor een update van het reilen en zeilen van Inge en haar 2 jongens. De operatie, de VAC er was heel wat babbelvloeistof.

Dan richting Peter en Sabien. Sabien was er niet direct maar ze is even binnengesprongen. Ik ben op de Nu-step geweest en het plooien van m’n rechterknie ging niet zo goed. De statafel ging ok. Ik was best wel trots op m’n prestatie na zo een lange tijd. Sabien had andere verplichtingen en die heb ik maar in een vlucht gezien.

Maar Peter en Liesbeth hebben me goed op weg geholpen. Ook al had ik wel medelijden met Peter. Hij kreeg het ene na het andere vieze woord naar zijn hoofd geslingerd.

Naar Pellenberg gaan het is altijd een beetje thuiskomen. Heel raar het is een heel bekende plek voor me ik ken er bijna elk hoekje elk kantje, ook al waren ze aan het verbouwen ik blijf m’n weg wel vinden.