Vandaag is Robin jarig het is mijn eerste neefje dat werd geboren bij m’n zus An. Het is een schat van een kerel en een kerel met een gouden hartje. Ik heb hem nog mee leren fietsen en ik heb ontelbare keren een uitstap gedaan met hem en met zijn broertje brecht. Gaan eten in de Quick, naar een pretpark, dierentuin het had geen geheimen. Ik ging ook heel vaak babysitten op mijn neefjes en ik deed dit met heel veel plezier. Nu is Robin 22 jaar en ik ben nog steeds zijn Tant Ting.

Het is niet leuk voor hem maar voor niemand maar als ik weg ga dan zou ik mijn leven in z’n handen leggen ik vertrouw hem dan ook 100%.

Op dit moment ben ik verkouden het zit niet op de longen maar ik heb een loopneus, keelpijn, een hese stem en het is enorm vermoeiend. Sinds mijn uit de hand gelopen griep neem ik geen risico en neem ik vlot siroop en keelpastilles. Ik hoop dat het morgen toch wel wat beter is want morgen vieren we feest Volker en Lander hun verjaardagsfeest gaat door. We kijken er allemaal naar uit maar ik ga vooral blij zijn als het s’ avonds is.

Ik moest weer eens op controle in Gasthuisberg voor de VACcontrole en de wondzorg en ik heb tegen m’n oren gekregen. Deze nacht ging het alarm steeds in alarm en ik heb het gewoon afgezet. Als ik moet kiezen tussen piepen en slapen dan kies ik voor slapen en dat had ik niet gemogen. De spons was verzadigd en begon te stinken er is wel geen ontsteking te bespeuren. Ik zou dan de vacuümpomp moeten afkopelen, plakkers verwijderen spons verwijderen en nieuwe kompressen moeten in de wonde steken. Maar daar knelt het nu ik durf dat niet hoor die spons verwijderen en ik bel niemand uit z’n bed daarvoor. Ze verwachten nog een 2 tot 3 weken en dan zal het zo goed als ok zijn de wonde en dan kan ik mijn revalidatie in Pellenberg verder zetten. En half februari kan ik terug naar de conditietraining. Het word tijd want mijn kracht is achteruit aan het gaan. Maar niet getreurd, als ik er terug in vlieg zal ik wel terug op m’n oude niveau zitten.