Vandaag had ik een afspraak in het ziekenhuis om mijn VAC te vernieuwen. Er werd een opname voorzien. Ik moest rekening houden met een opname van een nacht. Maar de spons werd verwijderd en er werd een nieuwe spons gestoken. Alles werd luchtdicht toegeplakt met folie en er werd een gaatje geprikt voor het buisje om dan terug toegeplakt te worden alles werd aangesloten op het zuigding een nieuwe opvangcontainer en dan … Het apparaat gaan aan en begint z’n werk te doen. De eerste trekken zijn wel gevoelig. Maar de wissel doet pijn. De spons die eruit gehaald word plakt in de wonde en tja ik ga niet verder vertellen maar ik heb het gevoeld. Ik had bijna m’n zakdoekje opgegeten.

Toen ik er lag deze ochtend op de afdeling waar ik net een week geleden werd ontslagen. Dacht ik even terug aan m’n opname.

Ik kwam daar toe op 9 december tegen 12uur. Ik werd verwacht om 11uur maar ik had een verkeerd uur doorgekregen. En ik heb me dan zo snel mogelijk vrijgemaakt en samen met m’n zus ben ik binnen gegaan.  Tja ze hadden 16 uur doorgegeven. Effe 5 uur eerder werd ik verwacht en op 5 uren kan je veel doen.

Ik moest doen 3 liter product drinken voor m’n darmen en blaas leeg te maken. Ik ben aan 1.5 l product gekomen en het was zo vies. 10 december ging ik onder het mes normaal was m’n operatie rond 12 uur voorzien maar ik werd pas om 14uur opgehaald. 15 uur hebben ze me een ruggenprik gegeven voor de pijnpomp. Ik werd in slaap gedaan en rond 19 uur was ik terug wakker. Mijn eerste vraag was “we zijn toch 10 december ’14, he’. De verpleger van dienst zei me ja en ik dacht oef want in 2011 heb ik wel 10 weken gemist.

Normaal is de normale weg nog een nacht op intensive maar ik mocht direct naar de kamer. Elke dag de verzorging: wassen, wondzorg, bed opmaken, nieuw slaapkleedje,…

Vrijdag was de eerste keer dat ik mocht eten 2 beschuiten en 1 bouillonsoepje. Zaterdag kreeg soep en brood elke keer met smeerkaas. Zondag en maandag werd m’n menu uitgebreid met kip met vis. Dinsdag mocht ik kiezen. J De witloof met ham en kaas was verschrikkelijk zout. Maar de rest was ok.

Er werd al snel over ontslag gesproken. Eerst werd gezegd dat ik op 23 december naar huis kon maar al snel werd gesproken van woensdag 17 december. Ik was reuze blij maar ik was ook enorm bang en ik zei aan de dokter dat ik dat niet zag zitten. Ik had heel lang in bed gelegen en ik kon geen transfer maken met de snee enzo. Ik was ineens niet zo zeker meer. De dokter was akkoord en er werd afgesproken om vrijdag 19 december naar huis te gaan er werd 3 dagen geoefend op in en uit bed schuiven op een elegante niet pijnlijke manier.

Het was een vrij pijnlijke ingreep en toen ik wakker werd was het net alsof er een vrachtwagen over m’n buik was gereden. Ik kon me niet draaien, ik kon niet lachen. Ik had wel een speciale matras gekregen. Een luchtmatras tegen decubituswondjes.

Ik was ongerust toen ik naar huis kwam en ik voelde me echt niet zo goed. Dan de complicatie met de druk die te root werd op de buik omdat ik meer zat. Het open gaan van de snee. Niet fijn, we zijn een stap terug gegaan in de revalidatie maar Inge je moet er vanaf maandag weer stevig tegenaan. Maandag begin ik terug te staan en eventueel een paar stapjes te zetten met m’n looprek het is een kwestie dat het ding geen wortels begint te schieten. Nu de gewone kine, en dan kan ik beginnen plannen om terug naar Pellenberg te gaan en dan terug naar de conditietraining te gaan ook al zal het in het begin op een laag pitje zijn.