Gisteren ben ik naar Pellenberg gegaan voor een intensieve ochtend van oefenen en we hebben enorm hard gelachen. 20 minuten nu-step en toen werd het druk heel druk de kinezaal liep en de plekjes werden verdeeld. Een oudere dame werd in de sta-tafel gezet en moest enkele oefeningen doen bv. een puzzel maken. Ze had hier even begeleiding voor nodig. Ik heb voorgesteld aan Sabien om even met haar bezig te zijn. Ik stond recht ‘niet’ ingesnoerd en ik ging van start. Een puzzel met 6 blokjes (zo vierkante blokken) eerst zoeken naar de juiste kleur en dan ze in de juiste volgorde leggen het is haar gelukt met wat hulp. Volgende keer pak ik het anders aan. Toen ik recht stond kwamen de man en 2 jongste kinderen van Sabien binnen. Ze waren super blij dat ze DVD’s hebben mogen lenen van STAR WARS het waren coole films. Ik heb dan even met Sabien haar man gebabbeld en gezegd dat ik ooit bij hem op de afdeling heb gelegen toen ik nog op intensieve lag. We hebben er even heel hartelijk om gelachen omdat ik van die periode niets meer weet.

Ik heb dan even gestapt en dan moest ik in de statafel staan. De radio stond op en Peter de kine wist wel liedje ging komen en hij is spontaan beginnen zingen en dansen. Het was zo grappig en ik heb Peter vereeuwigd op foto en dit op de muziek van Umberto Tozzi ‘Ti Amo’. Peter met zijn armpjes in de lucht, beentjes on the move het was eens een ander zicht. Het stappen ging goed en Peter had nog gezegd ‘Inge je beter op je hiel steunen en vandaaruit een stap zetten. Het ging goed maar spijtig van mijn rechtervoet dat die blijft slepen. Sabien zou graag werken met een voetheffer zodat m’n voet op 90° komt te staan. Het is afwachten wat de tijd brengt.

Met m’n motivatie om te bewegen is er ook nog een tegenstelling. Op dit moment heb ik emotioneel toch wel zwaar waardoor ik vlucht in oefenen veel oefenen.