|
Donderdag 13november kreeg ik een aangetekend schrijven van de CM we hadden een aanvraag gedaan voor een elektrische rolstoel zodat ik me beter zou kunnen verplaatsen buitenshuis. Omdat de kracht in mn armen ontbreekt.
Het was geen goed nieuws het was dus negatief geen elektrische rolstoel voor Inge. Niet dat ik er sta op te springen maar het is een noodzaak.
Gisteren was ik naar de winkel gegaan met de gezinshulp, de winkel is hier in de buurt en ik moet een hele kleine helling op. Ik had een kleine zak op mn schoot en ik geraakte niet eens de helling op omdat gewoon de kracht in mn armen ontbrak. Daar sta je dan je kan niet eens vooruit. achteruit bergaf was geen optie. Ik was op dat moment enorm boos op mezelf en vroeg ik me af ben ik nog niet genoeg gestraft!!! Ik weet dat ik van een volledige verlamming kom en dat dat toch nog een stuk in mijn lijf zit. Ik heb dingen moeten inleveren maar het is genoeg hoor en het is net iets teveel. Ik kan met moeite een fles van 2L hanteren en
iets uitschenken soms krijg ik gewoon die ene fles niet open. Een blik openen met een blikopener is al een heel avontuur en lap daar heb je de glazen potten die enorm veel kracht vragen van me. Dat maakt dat ik vaak sla eet daar moet ik niet veel moeite voor doen (gewoon zakje open doen) of groenten uit de diepvries. Je wordt heel inventief naar het zoeken naar alternatieven van hoe je iets aanpakt.
Op zo een momenten komt het toch weer hard aan als je weer eens beperkt word in je kunnen. je hebt een vrolijke dag en dan ineens omdat 1 ding niet lukt dan sta je daar. Ik lachte het weg (typisch Inge) maar dan weet je ik kan niet weg en dan moet ik weer vragen wil je even helpen. En dat is er soms teveel aan altijd dat vragen.
Ik moet vragen:
Wil je dit of dat uit de kast of frigo nemen
kan jij de truien, lakens enz. opplooien want lakens, grote handoeken, broek, trui van Inge is te groot om te hanteren
Soms een blik, fles of pot opendoen
kan je m'n broek effe tegoei trekken aan mijn benen want dat zit gedraait
kan je men jas mee aandoen
het is altijd iets en dan denk je pff maar het is nu zo en ik moet verder met mijn leven en ja daar hoort een rolstoel en eventueel hulp bij. Het is niet altijd even prettig want je bent ... jaar en je wilt wat privecy en zeker ik ben nog steeds Inge die nog steeds dezelfde is maar die nu eenmaal in een verpakking zit dat een beetje kapot is en daar zijn geen wisselstukken voor.
|
