Mensen die een Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) oplopen door een ziekte een trauma of zo krijgen te maken met veranderingen in hun karakter.

Donderdag kreeg ik bezoek van een goede vriendin en we waren er over bezig. Ze zei me dat ik niet zoveel wijzigingen had in m’n karakter en daar opvolgend hebben een heel verrijkende babbel gehad.

Mensen die een lange tijd van huis weg zijn (een individuele wereld reis, een lange tijd weg omwille van werk, ziekte,…) veranderen. Normaal leef je samen en groei je samen naar 1 doel. Je zit samen in die sfeer, maar gaat er 1 persoon even de andere kant op dan krijg je ineens een ander schwung in je leven.

Ik ga dit even verduidelijken:

Ik werkte vroeger als opvoedster in de bijzondere jeugdzorg. Ik was een vrij rommelige persoon en er was overal wel chaos in m’n rugzak, op m’n bureau,… Mijn woning was netjes maar er werd zeker en vast geleefd in huis. Toen ik als opvoedster werkte is er heel wat veranderd. Ik probeerde mijn leven een beetje meer te structureren. Speelgoed sorteren Playmobil in een bak, Lego in een andere bak, kleurtjes in een bakje, enz. Het werd veel opgeruimder in m’n leven. Het ging over enorm veel dingen zoals kledij klaarleggen voor de volgende dag voor de jongens. Wassen, drogen, maar plooien paste niet in het rijtje dat deed ik later.

Wat ik ook heb voor gehad dat doet zeker een mens veranderen. Een mens word gewoon ineens op een wagentje van een rollercoaster gezet waar je niet wilt opzitten. Het doet iets met een mens zeker als er fysieke veranderingen zijn. Het zijn de zichtbare maar ook de niet zichtbare dingen die je anders maken. Je staat ineens voor een muur met 100den Post-its met al je letsels op 1 voor 1 ontdek je deze letsels en dan pas kan je weer verder met je leven. Dat maakt dat alles een beetje anders word. M’n humor zit nog wel op hetzelfde spoor al is die nu soms een beetje sarcastischer en er is nu wat meer regelmaat in m’n leven omdat ik niet anders kan. Ik moet zorgen dat alles geregeld is anders loop ik vast. Gezinshulp, kine, dokter, zwembegeleider voor Lander, papieren en andere dingen regelingen treffen,… Dan moet er wel een beetje structuur in je leven zitten.

Zo ook mijn dag indeling heeft een strakke indeling

• Opstaan en slapen op hetzelfde uur

• Medicatie nemen

• Eten

• Kine

• Gezinshulp

• Verpleging

• In m’n agenda staat nu elke afspraak

• ...

M’n leven die er nu wat strakker uit ziet het heeft wel iets maar het is zeker niet altijd leuk omdat ik rekening moet houden met afspraken en vooral ook met de draagkracht van m’n lichaam. De dagen dat ik 23uur heb gezien op mijn horloge sinds ik dit voor heb kan ik bewijze van spreken op mijn 10 vingers en tenen tellen. De keren dat ik langer dan 9 uur kon blijven liggen is ook zoiets. Het zijn wel eens dingen die ik zou willen maar praktisch is dit niet mogelijk, trouwens mijn lichaam vraagt naar die rust en een keer 22 uur is m’n kaars uit en wil ik 1 ding slapen. Rond 20uur denk ik ook Inge “IK WIL SLAPEN” het komt bij het pakketje.