Gisteren zijn de jongens toegekomen voor een week en we hebben grootse plannen. Cookies bakken, brownies bakken, spelen, film kijken en natuurlijk veel bijkletsen.

Vandaag gaan men kerels samen met Marcel de man van Lieve zwemmen terwijl ik naar de conditietraining ga.

Gisteren was Pellenberg aan de beurt en ik keek er naar uit om Sabien, Peter en co te zien. Eerst 20 minuten op de Nu-step, 45 minuten statafel en dan met de key-walker (looprekje dat je meetrekt langs achteren) eerst tot op de gang en toen begon Sabien over krukken. We hebben snel de beslissing genomen en amai het was heel moeilijk. Sabien nam de krukken erbij en dan … evenwicht, stappen, staan en vooral dat alles combineren het was zo moeilijk. Al snel liet ik kruk achterwege en heb ik de leuning (zoals elk ziekenhuis heeft in de gangen) gegrepen. Ik had toen iets meer houvast. Met 2 krukken was het wat wiegel waggel.  Ook al was het maar een meter of 5-6 ik heb het gedaan en ik ben er best trots op men prestatie. Er werd al veel over gepraat maar nog niet in de praktijk uitgevoerd. Sabien vond het wel goed dat ik zei van ik ga dit zo doen en dan kunnen we opbouwen naar… hopelijk is er een positief perspectief en komt er progressie. Moest ik hier thuis eventueel kleine afstandjes kunnen doen dan ben ik super blij. Maar dan heb ik weer eens een doel dat ik moet kunnen waarmaken. Ik blijf proberen en ik blijf ervaringen opdoen en dan stel ik zelf dingen voor van hoe ik iets moet doen. De rolstoel zal blijven maar een beetje mobiliteit zou super zijn. Volgende week een botscan en dan hopelijk zijn mijn ossificaties uitgerijpt en kunnen ze ze wegschrapen dan weer een wat revalideren (iets intenser)  en kan ik m’n doelen bij schaven. Als ik deftig mijn bekken en knieën kan plooien kan ik alleen tot stand komen uit de rolstoel. Ik ben echt wel gebrand om het weer tot een hoger niveau te brengen.

Dat is nogal een progressie, he. Weken heb ik pijn gehad in mijn bekken en knieën en nu is de pijn er nog maar nu ik weer een nieuw doel heb zet ik de pijn wel aan de kan.

Ik probeer te blijven gaan en hopelijk ben ik snel die mevrouw van ne 1,69m J al is he maar af en toe!!!

Zo leuk om te lezen dat je vooruitgang boekt!  *schouderklopje*

28-10-2014 om 20:01 geschreven door H.