Na een week denken dacht ik even, ga gewoon verder met je leven tot ik vorige vrijdag naar de bank ging voor een nieuwe bankkaart.  Eerst en vooral moet ik me verexcuseren bij het personeel ik moest op tijd thuis zijn maar ik had het opgezocht de bank ging om 14 uur. Best ​een grappige situatie want we belden aan bij de bank en ik meld me aan met naam en de reden waarom ik daar ben en die man laat me binnen. Ik sta daar even en ik krijg te horen van de gezinshulp dat het nog geen 14 uur is. Ik werd kei rood en ik zei tegen mijn hulp dat ik mij maar ga excuseren en zogezegd zo gedaan. Die man vond het helemaal niet erg en moest er hartelijk om lachen. Ik moest even m'n code ingeven aan de automaat. Toen keek die bediende op en zei tegen m'n hulp gaat u de code inbrengen en ik bekeek die vrouw gepikeerd dat kan ik wel zelf hoor dat is niet zo moeilijk en dacht mijn hoofd werkt nog vrij perfect en hand- handen doen het naar behoren. Dat is de eerste keer dat ik echt over het hoofd werd gezien en dat is geen fijn gevoel.

Nu zijn m'n jongens er en toen ze begonnen me begonnen te verzorgen van de verpleging had ik gezegd dan neem je m'n gezin er gewoon bij. Vrijdag is Volker gevallen in een hoop bolsters met prikkers en dat doet pijn. Hij was uitgeschoven en Lander met zijn handjes in die hoop met prikkers. De juf van Volker heeft enkele prikkers eruit kunnen halen en ik ook. Ontsmetting erop en ik ging zaterdag eens kijken. geen gevonden maar ik had aan Michiel de verpleger gevraagd of hij eens wou kijken. Er zouden er nog een paar uitkomen maar die zullen van zijn eigen z'n weg naar buiten vinden. Het enige wat we kunnen doen is handen goed wassen en ontsmetten.

 We houden het in het oog.