Gisteren ben ik naar de winkel geweest en je gaat binnen en je weet al op voorhand wat je niet gaat eten. Zo staan vaak bepaalde dingen op ooghoogte maar dat is iets te hoog voor mij 160 cm is kei hoog. Maar er zijn nog nadelen als je gaat winkelen.

• De groenten, vlees, beleg, melkproducten staan in tegenwoordig in kasten met een glazen deur. Beter voor het milieu maar voor Inge niet zo handig. Je doet het deurtje open maar als je zover bent is het deurtje al lang terug dicht.

• Lekkere dingen staan echt hoog maar ik krijg dan ook sneller meer respect voor de witte producten, winkelmerk en merken dat ik minder goed ken.

Maar het is toch een hele investering van tijd om gewoon boodschappen te doen. De trip naar de winkel, met en/of zonder boodschappen. Het betalen aan de kassa vaak laat ik de gezinshulp betalen omdat het bakje van bankcontact wat ver staat en te hoog.  En zo kom ik dagelijks wel hindernissen tegen om sommige moet je lachen en andere keren vloek je eens heel hard en trek je je dit aan.

Vandaag weer een mijlpaal in m’n leven. Ik ben jarig vandaag en ik ben 40 jaar geworden. Best wel eng hoor. En een verjaardag is een gevoelige dag zo overloop je even je leven. En ik moet zeggen de laatste jaren zijn een beetje aan me voorbij gegaan. Met ziek te worden is alles niet gelopen zoals ik het plande.

40 jaar geleden werd ik geboren als jongste uit een gezin met 6 kinderen. 2 broers en 3 zussen, ik ben de 4^de zus. M’n oudste broer Bruno is overleden in 2009 en de rest is er nog. J An, Els, Gerda en Marc staan nog steeds dicht bij me. An die in de weer is als ik haar bel en vaak mee dingen doet (dokters bezoek,…) Els die er staat voor de vrouwelijke klusjes, Marc die vaak naar m’n gezeur luistert en vele praktische dingen op zich neemt en Gerda die er staat als het nodig is.

Maar 40 jaar worden is toch wel best eng hoor. Ik kijk terug op een bewogen leven. Een jeugd in een doorsnee gezin maar dan word je 10 jaar en dan krijg je een Pink Panter en die knuffel ligt nog steeds bij me in de buurt. Toen ik in het ziekenhuis lag heb ik gevraagd aan de jongens om voor Pinky te zorgen en ze hebben dat super goed gedaan. Pinky is niet vermagerd of verdikt hij ziet er nog steeds even afgesleten uit als ik hem toen in 2011 achter liet.

Maar 40 jaar het is een start van een nieuw begin een begin met een ander hoofd (of toch een anders gesorteerd hoofd) een zelfde lichaam dat anders werkt en nog een paar dingen. Maar het word tijd dat ik vooruit denk en niet andersom.