Het is de laatste dag van de
maand september de herfst is begonnen en de winter staat voor de deur. Het worden
hopelijk warme, donkere en gezellige avonden. In het weekend met de jongens en
in de week helemaal alleen. Ik hou dan wel van mn eilandje hier, ik heb
trouwens altijd gehouden van die donkere, koude periode. Dat is een teken dat
er heel wat leuke feestdagen opkomst zijn. De sint, kerst, nieuwjaar, de
verjaardagen van mijn kerels en dan kijken we weer uit naar de zomer.
Vandaag moest ik naar
Gasthuisberg voor een bespreking. Omdat mijn urine moeilijk loopt ga ik in december onder het mes voor een blaassonde
L het is al langer gaande
maar het is nu eenmaal zo en ik ben op zich wel blij dat het zover is. Eindelijk
krijgt alles wat meer ademruimte en het enige wat ik moet doen is af en toe mn
blaas via een buisje leeg laten lopen. Al is het heel vreemd dat ik al 3 ½jaar
niet voel dat ik moet plassen. Het is geen kleine ingreep maar een
noodzakelijke ingreep voor een beter gevoel voor mezelf waardoor ik toch wel
wat meer zekerheden creëer voor mezelf en waar mijn zelfvertrouwen wat kan versterken.
Je gaat er vol zelfvertrouwen heen maar dan is het ineens toch wel effe amai
wat nu en dan begint je hoofd te draaien wat nu met de jongens, wat nu met de
poes,
heel eng allemaal. Toen die man zei er wordt een opname voorzien van 14
dagen dan denk je amai 14 dagen! Maar aan de andere kant wat is 14 dagen ik heb
ooit maar 16 maanden er gelegen J.
Wat kan me nu 14 dagen schelen. Als ik
maar geholpen word en dat dat voor altijd is.
Op zich best grappig als ik op onderzoek ga ik kom daar
binnen met heel wat zelfvertrouwen maar met een ei in mijn broek en als ik
buiten kom dan denk heb ik alles gezegd en gevraagd om dan alles even op een
rijtje te zetten thuis. Ik drink dan rustig iets en staar dan even voor me uit
kijkend naar niets. Ik ben dan alleen met mn gedachte en het maakt me rustig.
En soms soms heb je het nodig even een periode van rust waar je je gedachten
kan sorteren.
|