Deze middag was een moment van rust in m’n hoofd geen TV of muziek op de achtergrond ik had er echt nood aan. Ik ben nooit voorstander geweest van luide muziek en veel kabaal maar nu sinds mijn hersenstaminfarct in 2011 is het zoveel feller. Ik kan echt genieten van een dagje zonder geluid van TV, radio of andere. Het straatlawaai daar kan ik mee leven.

De rust in mijn hoofd is soms echt wel nodig. Een gesprek volgen waar er 2 personen doorelkaar praten met me dat komt niet goed. Op een bepaald moment moet ik afhaken. Ik heb ondertussen geleerd stop te zeggen en te vragen 1 voor 1 je verhaal doen. Al moet ik zeggen als ik bezoek heb gekregen er toch wel een dag moet van recupereren. Het is bijna lachwekkend, ik hoop al bijna dat de verpleging om 21 uur komt en dan val ik in slaap als een baksteen. Om 6.30 uur staan ze terug aan m’n bed en dan hoor je me denken nu nog niet. Tegen de middag val ik dan in slaap om dan een uur 2 of 3 uur later terug wakker te worden. Op die momenten heb ik echt goed geslapen en dan kan ik er nog even tegenaan om dan tegen 21.00uur terug naar m’n bed te verlangen. Op zich niet zoveel anders als vroeger want toen ging ik ook op tijd mijn bed in maar ik kon een film wel uitkijken nu weet ik dat dat niet lukt. Als ik s ’middags even ga slapen dan verwittig ik even de verpleging dat ze me mogen zoeken in bed en me er mogen uithalen. Ze geven enkel door rond welk uur ze binnen vliegen dan weet ik wanneer ik op bed kan gaan liggen. Bv komen ze rond 13.30uur dan ga ik rond 11 uur liggen gewapend met telefoon en GSM zodat ik bereikbaar ben.  

Als de jongens er zijn heb ik het ook soms dan mag ik zeker niet op de computer of iets lezen maar dan moet ik even mezelf opkrikken en zeg ik ‘komaan Inge ga ervoor’ een spel, samen iets kijken op TV als het maar samen is met m’n kerels. Als ik me betrap op het feit dat mijn ogen dicht vallen dan weten de jongens dat alles kunnen vragen en dat ik dan ook rationeel kan nadenken en antwoorden. Soms zeg ik het ook aan de jongens ‘jullie mogen alles komen vragen maar mag ik m’n ogen even sluiten’ Volker en Lander zeggen dat het ok is en ze komen toch af en toe iets vragen en als ze iets grappig zeggen of doen dan begin ik spontaan mee te lachen om dan m’n ogen open te doen en m’n batterijen opgeladen tot 21.30uur.

Als de jongens bij me zijn dan gaan de jongens gaan slapen als de verpleging er is en dat lukt. De verpleging zorgt dat alle lichten uit zijn. Als de verpleging vroeg is en ze zijn naar FC De Kampioenen aan het kijken zijn dan mogen ze dit even uitkijken en dan bed in. Mijn licht blijft branden en mijn ogen blijven open tot ze in bed liggen. Volker zorgt dat de lichten en de tv uit zijn en Lander zet even alles aan de kant glazen op tafel en eventuele kommetjes. Nog een knuffel en dan slaap wel. Als de jongens dan in bed liggen betrap ik me er zelf op dat we even blijven kletsen onder ons 3. Het is best gezellig.

Het heeft vieze dingen gedaan 3 jaar 6 maanden geleden in mijn hoofd. Weet je ik vind dit echt niet fijn. Soms wil ik ook eens uit de bol gaan maar de gedachte van drukte, lawaai, flikkerende lichtjes vind ik best eng. Zou het ooit over gaan ik denk het niet en ja ik zal er rekening mee moeten houden meer ik geef ook toe dat ik het soms over me heen laat komen om dan s’ avonds pompaf in mijn bed te gaan liggen. Tja dat noemen ze nu eens een NAHtje een hoofd die ineens een kortsluiting maakt en bepaalde dingen niet meer kan vatten ook heeft een mens super veel hersencellen maar 1 kortsluiting is al genoeg om een andere persoon te worden. Emotioneler, vergeetachtiger, gevoeliger, complexer,… er zijn nog dingen maar er zijn de bekende lichamelijke klachten. Pech Inge Doe het maar en ontdek nu maar ie je bent en oh ja “er is GEEN handleiding”